กาลอุบัติ เกิดมา คราสร้างโลก     เป็นเพียงโจ๊ก เล่าขาน ตำนานนั่น

ว่าพระเจ้า ท่านสร้าง วางคู่กัน     ให้“ดี-เลว” เหล่านั้น ปนกันไป

ถุงหนึ่งใส่ แต่สิ่งดี ที่สดสวย     ความร่ำรวย ความเจริญ ความสดใส

ส่วนอีกถุง ใส่ความชั่ว สิ่งจัญไร     แบกเหาะไป สร้างโลกา ตามน่าเป็น

ความร่มเย็น ธรรมชาติ ท่านวางไว้     คู่โรคภัย ไข้เจ็บ ความยากเข็ญ

ในดินแดน แสนอดอยาก ยากลำเค็ญ     จึงเห็นเป็น “กาฬทวีป” เท่าทุกวัน

บ่อน้ำมัน ท่านก็ไว้ ใน“อาหรับ”     ให้คู่กับ ทะเลทราย ด้วยหมายมั่น

ให้น้ำจืด มีค่า กว่าน้ำมัน     ช่างเสกสรร ลงตัวแท้ แน่กว่าใคร

ท่านสร้างให้ “อเมริกา” มหาอำนาจ     เจริญชาติ รุ่งเรือง และยิ่งใหญ่

แต่ก็กลัว กริ่งเกรง กังวลใจ     บันดาลให้ ภัยธรรมชาติคือศัตรู

ท่านเทพดู ก็รู้ ว่า“ญี่ปุ่น”     พวกพี่ยุ่น ฉลาดล้ำ จึงรั้งอยู่

ภูเขาไฟ แผ่นดินไหว ให้พรั่งพรู     จึงลงอยู่ ดินแดน อาทิตย์อุทัย

เหาะเหินไป ให้เหนื่อยล้า เรี่ยวแรงถอย   จึงพลั้งปล่อย ถุงสิ่งดี ที่แบกไว้

ลอยละลิ่ว สู่หล้า สุธาลัย     รีบเหาะไป ตามดู ให้รู้กัน

เมืองในฝัน ของดี มีดื่นดาษ     ธรรมชาติ หาดทราย คล้ายสวรรค์

ความอุดม สมบูรณ์ ก็ครบครัน     ทั้งความสุข หฤหรรษ์ บรรดามี

ทำไงดี เห็นที ไม่ได้แน่     ต้องหาสิ่ง คอยแก้ คอยรั้งอยู่

ถุงที่ใส่ ไว้สิ่งร้าย หมายเปิดดู     แทบหดหู่ ไม่เหลือไว้ ให้สิ่งใด

ภูเขาไฟ แผ่นดินไหว ก็หมดสิ้น     หรือแผ่นดิน ถิ่นนี้ จักยิ่งใหญ่

ทั้งหิมะ ลมพายุ และโรคภัย     ล้วนหมดไป ไม่เหลือ เพื่อให้วาง

แต่แล้วท่าน ก็ล้วงมือ ลงไปหยิบ     เสียงซุบซิบ กล่าวขวัญ จำนรรอ้าง

ว่าท่านหยิบสิ่งใด ออกไปวาง     เพื่อขัดขวาง วางไว้ ในสิ่งใด

สิ้นสงสัย ในถิ่น ดินแดนนี้     แผ่นดินที่ สวยงาม กว่าที่ไหน

ความอุดม สมบูรณ์ มากกว่าใคร     ท่านวางไว้ ไอ้ “ทหารเผด็จการ”

ชาติอื่นพัง เพราะภัยธรรมชาติ     สุดอนาถ ชาติไทย น่าสงสาร

ต้องพังเพราะ พวก“ทหารเผด็จการ”     ที่สันดาน สืบทอด อำนาจตน

ยังนับว่า ท่านเทวา นั้นปราณี     จะ“ชั่ว-ดี” อยู่ที่ทำ กำหนดผล

ด้ามขวานทอง จะหลุดพ้น ไม่ต้องมนต์     อยู่ที่ไทย ทุกคน ชี้ชะตา