พ.ศ.2504 ผู้ใหญ่ลีตีกลองตุ้ม ๆ เชิญชาวบ้านประชุม 2 ทุ่มกว่า
ตามนโยบายของรัฐเพื่อพัฒนา พลังประชารัฐ บ้านวัดโรงเรียน
ผู้เข้าร่วมประชุมมีตาสีหัวคลอน ถามยอกย้อนแย้งแกแกล้งเปลี่ยน
แกชอบยวนกวนใจใช่บ่อนเบียน แค่เพี้ยน ๆ พอเพียงได้เสียงฮา
ผู้ใหญ่ลีรายงานชาวบ้านเสร็จ ให้เลี้ยงเป็ดและสุกรก่อนดีกว่า
ฝ่ายตาสี หัวคลอน ค่อนแคะว่า สุกรนั้นหนาคืออะไรรู้ไหมแก
หลายสิบปีที่คุ้นชินได้ยินเพลงนี้ ไพเราะดีแถมอีสาวบ้านแต้
ขี่รถจักรยานผ่านไปนาไร่แพ้ ทิ้งมาแห่เข้าเมืองเรื่องงงงวย
อดีตเคยคุ้นคลองใสไหลหน้าบ้าน นั่งนอกชานชมวิวทิวไม้สวย
คลองชานเมืองเรื่องยาวชาวนารวย ที่นาซวยถูกจัดสรรปั่นทุกทาง
ฤดูกาลอันงดงามดั่งความฝัน น้ำใสนั้นพลันคล้ำกระดำกระด่าง
เรือนริมคลองน้ำครำล้ำไปกลาง ผู้คนสร้างอาศัยใกล้เมืองกรุง
พวกเขามาจากหนไหนใกล้ไกลหนา จากท้องนาท้องไร่ไกลบ้านทุ่ง
หลายสิบปีที่ผ่านไปไกลท้องคุ้ง กอผักบุ้งคลุ้งน้ำครำประจำวัน
เป็นภาพเจนสายตาหาคลายคลี่ กี่สิบปีที่ผันผกนรกสวรรค์
บ้านริมคลองผองน้องพี่ที่ผูกพัน น้ำเน่ามันสะท้อนอะไรในบ้านเมือง?