ผมรักบทกวีมากกว่าศาสนา
สบถใส่พระเจ้า
มากกว่าดอนปู่ตา
ผมรักภูตผีมากกว่าคัมภีร์
ร้องไห้ให้ผีบรรพบุรุษ
มากกว่าเทพเจ้า
ผมรักเซียงข้องเสี่ยงทาย
มากกว่าแบบเรียนวืทยาศาตร์
ขณะให้เชื่อเหตุผลความลี้ลับ
ผมรักหมู่บ้าน
มากกว่าแบบเรียนประวัติศาตร์
อนุสาวรีย์ที่เต็มไปด้วยการโกหก
ผมรักกฏเกณฑ์ไร้ความอยุติธรรม
มากกว่ากฎหมายชอบธรรม
ของผู้พิพากษา
ผมรักความป่าเถื่อนของสัตว์
ที่หิวเมื่อล่า
มากกว่าอารยธรรมของมนุษย์
ผมรักถ้อยคำของชาวบ้านคนหนึ่ง
ที่หิวโหยมากกว่า
คำสัญญาของนักการเมือง
ผมรักผีฟ้าพญาแถน
มากกว่าพิธีกรรม
ของข้าราชการขณะอ้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ผมรักหยดเหงื่อของชาวนา
มากกว่าหนังสือ
ของเหล่าศาสตราจารย์
ผมรักความไม่รู้
ของเด็กคนหนึ่ง
มากกว่าตรรกะทางคณิตศาสตร์