เอื้อมมือที่เปื้อนดิน
ไปยังแดนแคว้นสวรรค์
วาดหวังต้องสักวัน
ก่อนจะวายตายดับปลง

กำมือชูกำปั้น
แล้วเปลี่ยนแปลงสิ่งสูงส่ง
กระชากฟากฟ้าลง
จากไกลลิบเป็นใกล้ตา

ความเพียรต่อหน้าที่
ต้องกระทำย่ำเดินหน้า
ต้องแตะเส้นขอบฟ้า
ให้ใจฟื้นคืนชีวิต

มือสากลำบากหรือ ?
มิกว่ารื้อสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ใครใครมิกล้าคิด
แต่จะคว่ำแล้วย่ำเท้า

บอกกับตัวเองก่อน
ให้แกร่งกล้าอย่าซมเศร้า
หมิ่นแคลนใครดูเบา
ไม้ระบัดแตกกิ่งใบ

เติบตนด้นดั้นเดิน
กี่ดวงแดดมิแผดไหม้
สำคัญอยู่ที่ใจ
จะสร้างจริงหรือเพ้อความ

ฝันใฝ่ให้สุดโลก
ลบและล้างซึ่งคำถาม
ค่าเก่าใครนิยาม
ใครนิยมช่างหัวมัน

เกิดมาต้องทำได้
และต้องดีให้เกินฝัน
สายแสงแรงตะวัน
ร้อนหรือหวั่นครั่นคร้ามใด