เหม่อลอยอ้อยสร้อยคอยขานเรียก
ขานรับเสียงเพรียกเสียงเรียกหา
ขวบวันขวบวัยนัยน์ตา
อ่อนล้าไร้แววมิแพรวพราว
นั่งทื่อมือนิ่งสงบ
ล้างลบกลบฝังความ ร้อน-หนาว
เวลานาทีที่ยืดยาว
ลมหายใจผ่าวราวเยียบเย็น
แฝงฝากรากเหง้าอันเก่าแก่
เปลี่ยนแปรเปลี่ยนไปเมื่อได้เห็น
มิทุกข์มิสะทกมิลำเค็ญ
เกิดเป็นแก่เขาเท่าที่มอง
โลกปรับลับคมให้ดีเถิด
ต้องเปิดต้องป่าวความหม่นหมอง
วัยเยาว์เบาว่างทางทอง
ทุกห้องหัวใจไตร่ตรองดู
สิ่งใดจำเป็นเห็นว่าดี
ควรมีควรทำควรกรำสู้
อนาคตจดจำแต่ถ้ำรู
เรียนรู้เรียนซ้ำคร่ำคร่านัก
ก่อนจะปรากฎหยดน้ำตา
เอ่อท่วมนองหน้า--ความหนาหนัก
รีบฉวยรีบรั้งรีบดึงชัก
จ้วงวักให้กลับก่อนจะช้า
ในดวงตาไร้แววอันแพรวพร่าง
เรื้อร้างว้างหวั่นเลิกสรรหา
ความฝันความคิดจะไขว่คว้า
ดึงเขากลับมาอย่าทอดทิ้ง
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)