เมื่อนานมาหน้าโรงหนังนั่งกินสลิ่ม     เห็นอดชิมไม่ได้คนขายหมวย

แม่ค้าสาวพราวแพรวยิ้มแล้วรวย     ทั้งยังสวยเสียด้วยให้ช่วยซื้อ

เส้นสลิ่มกะลิ้มกะเหลี่ยกะทิหวาน     มะลิบานลอยชายใช้เป็นสื่อ

เมื่อสมัยวัยเยาว์เขาเล่าลือ     ว่าเธอคือหาวห้วงดวงดารา

ซิ้มไปซื้อสลิ่มให้ญาติ ตลาดใหม่     ตลาดใหญ่ไม่ใช่เล็กเด็กเมื่อยขา

เพิ่งจะเปิดกิจการไม่นานมา     ถามแม่ค้าว่าใครรู้อยู่ที่ใด

แม่ค้าชี้ทางไปให้เลี้ยวซ้าย     เจอร้านขายป้ายข้างหน้าเลี้ยวขวาใหม่

แล้วแยกซ้ายร้านขายธงให้ตรงไป     ถึงร้านไข่ให้เลี้ยวขวาเดินหน้าตรง

สมองคงหลงเลือนเสมือนเลอะ     เดินไม่เจอะร้านสลิ่ม อาซิ้มหลง

เลี้ยวขวามาเลี้ยวซ้ายป้ายงุนงง     สลิ่มคงขายไม่ดีที่อับคน

หรือยุคใหม่ขนมใหม่โดนใจกว่า     ไอศครีมวานิลลาเย็นท้าฝน

แต่ยังใครไม่ลืมสลิ่มยิ้มหวานวน     หลายสีปนกะทิหวานฟุ้งซ่านใจ

ให้แปลกใจไยคำ"สลิ่ม" ถูกทิ่มแทง     จะแกล้งแสลงหวานปานไฉน?

แหย่เย้าหยันสีสันอันวิไล     ที่เขาใช้ยั่วยวนชวนชิมชม

มวลมหาประชาไฉนใจฉิวฉุน     ใครว่าคุณเป็นสลิ่มให้ยิ้มข่ม

บอกเขาว่าของหายากอยากนิยม     โต้คารมปมสลิ่มทิ่มตำกัน

ก็พอรู้ผู้เป็นสลิ่มถูกทิ่มแทง     มีคู่แข่งแรงกว่ามาแข่งขัน

ไอศครีมรสใหม่ๆ ใช้ประชัน     รสหวานมันจนมุมตกหลุมรัก

แต่สลิ่มยังยิ้มสู้รู้กะทิ     ก็ยังมิถึงขั้นคว่ำทำแผงผัก

ผู้บัญชาการทหารชอบทานนัก     ด้วยความภักดีที่สีสลิ่มจุ๋มจิ๋มเอย