กินอยู่กับความไม่พร้อม
อดออมใช้อย่างประหยัด
งบดุลขาดคลังพังซัด
เงินตราเคืองขัดสุดๆ

เมื่อรัฐจัดงบประมาณ
เน้นการซื้อหาอาวุธ
ดื้อด้านต่อไปไม่หยุด
เร่งรุดไปรบกับใคร

ไม่เอาเข้าใช้กูเกิ้ล
เห็นๆ เงินพันอยู่ใกล้
รัฐแจกให้ชิมช็อบใช้
เพราะไม่ต้องการเงินฟรี

ตั้งใจทำมาค้าขาย
ทุนน้อยปีนป่ายเป็นหนี้
ขายของยากเย็นเช่นนี้
หลายปีดีดักปักตรม

ตั้งใจกรีดยางพารา
ราคาตกต่ำช้ำขม
ตั้งหน้าทำนา-นาล่ม
ซานซมก้มหน้าหางาน

รับจ้างเป็นกรรมกร
เร่ร่อนขายแรงแหล่งย่าน
กรุงเทพฯเมืองใหญ่ไร้งาน
เขาปิดกิจการ-ขาดทุน

ผู้คนตกงานหลายแสน
รายได้ขาดแคลนเงินหมุน
เคยมีเคยเหลือเจือจุน
ไร้ความอบอุ่นวุ่นวน

หนี้ดอก ธกส.จ่อหัว
สินล้นพ้นตัวมัวหม่น
สิ้นเนื้อเถือหนังทั้งตน
ใต้เส้นยากจนหนทาง

ไม่เหลือเพื่อหวังชึวิต
คิดถึงลูกเมียที่ห่าง
น้ำตาบ่าไหลไร้ยาง
เหม่อมองหน้าต่างร้างทิศ

หิวข้าวหนาวสั่นหวั่นไหว
ร่างซมพิษไข้ไล่ติด
เตรียมปิดประตูชีวิต
ไร้สิทธิไร้เสียงเรียงราย

ทั่วแดนแผ่นดินถิ่นใด
ผู้คนต่างไร้จุดหมาย
ล่มจมรอล้มละลาย
เห็นความเป็นตายรายรอ

มีไหมใครจักทวงถาม
ฝ่าข้ามพ้นความทดท้อ
โดยรัฐจัดทิศทางทอ
ปัดเป่าเหง้ากอต่อใบ

เข้าใจในความต้องการ
ผลักผ่านในสิ่งที่ใช่
ขจัดให้ลดหมดไป
ก่อนสิ้นชาติไทยไร้รัฐ ฯ