คนๆ หนึ่ง ถึงที่สุด มีจุดหมาย    จะไว้ลาย ให้โลกดู คนรู้เห็น

ฐานะด้อย ต้อยต่ำ ทุกข์ลำเค็ญ    แต่ใจเด่น เป็นหนึ่ง ซึ้งในทรวง

แผ่นดินเกิด กดศักดิ์ศรี ย่ำยีใจ    ความฝันใฝ่ ไยแร้นแค้น ที่แหนหวง

สิทธิเสรีมี นี้หลอกลวง    ความเท็จพ่วง ปวงสิทธิ์ อนิจจา

รูปเงาคน กล่นเกลื่อนผอง ท้องถนน    มาดิ้นรน ปนทุกข์สุข ทุกถ้วนหน้า

ฝุนเมืองหลวง เรืองฤทธิ์ ปิดพารา    มันยาตรา ธานี เป็นสีเทา

จากบ้านนอก คอกนา มาขับขี่    รถแท็กชี่ ส่งคน พ้นหงอยเหงา

แสวงโชค ทายท้า กว่าลำเนา    ปักหลักเสา เข้าสู้ คู่ครอบครัว

19 กันยา 2549 คราวนั้น    อสูรพลัน เผ่นโผน กระโจนทั่ว

กลายฝันร้าย ปรัมปรา ปรากฏตัว    อันความชั่ว ไม่สิ้นสูญ อสูรร้าย

สองมือจับ พวงมาลัย ไม่ใช่อาวุธ    เหยียบคันเร่ง ให้สุด ใส่จุดหมาย

แท็กซี่ชน รถถัง ยังไม่ตาย    แสดงกาย ชายไทย ไม่ใช่ลิง

31 ตุลาคม ยมทูต    ภาพแทนพูด หน้าไทยรัฐ ชัดเจนยิ่ง

ลุงนวมทอง ไพรวัลย์ นั้นคนจริง    ได้ทำสิ่ง โศกเศร้า เขาอับจน

ยุคสมัย สืบต่อไป ได้เล่าขาน    ในตำนาน คนเดินทาง ข้างถนน

ประชาธิปไตย ใฝ่ฝัน สามัญชน    พลีชีพตน หม่นหมอง ฟ้องเพื่อนไทย 

หลังลุงตาย นับได้ ไม่หลายปี    ยังคงมี เรื่องผิด วนพิษไข้

พลังปฏิกริยา ประชา ธิปไตย    ยังคือไส้ ในขด ปดล่อลวง

บ้านเมืองเรา เศร้าจัง พังจนเพี้ยน    ไม่รู้สรุป บทเรียน วนเวียนห้วง

เป็นคนป่วย แห่งเอเชีย อ่อนเปลี้ยปวง    และติดบ่วง บัตรคนจน ล้นชาติเอย