เงียบเหงาเข้าหาฟ้าค่ำรำเริง
จุดใจไฟเพลิงเหลิงวิ่งหลงวุ่น
ลับหายไปไหนละไมละมุน
ถ้อยคำคล้ำขุ่นมุ่นหมอกดึกดำ
เหินห่างทางใดไปไกลลิบลิบ
เคยยื่นจับหยิบดิบ-สุกดื่มด่ำ
คงเป็นเพราะเวรเร้นชะตากรรม
เบื้องฟ้าอิ่มหนำระกำช้ำตรม
ฟ้ามืดยืดยาวเท้าแตะผืนดิน
รับรู้อยู่ยินฝันบินดิ้นหล่ม
เคียงข้างบางผู้อยู่ทุกข์ระทม
แผลผื่นขื่นขมจมฝังถั่งใจ
ด้วยเลือดเชือดเถือเมื่อครั้งยังหนุ่ม
เคยกอดพรอดกุมรุมรุมฝันใฝ่
เพียงชั่วครั้งเดียวเกี่ยวเกาะเปราะไป
อยากตั้งต้นใหม่ให้โอกาสที
ดึกดื่นยืนยาวพราวแพรวแววไหว
ภายนอกบอกนัยไหนกันหรือนี่
วาวตาประกายหายใจอยู่นี้
บ่งทิศบ่งชี้ชีวิตชีวา
หมดเปลวสุกปลั่งกำลังครั้งนั้น
ตะบี้ตะบันฝันสู้ผู้กล้า
ความเหงาความเงียบเพรียบพร้อมเยียวยา
แล้วจะกลับมาอีกคราอีกครั้ง
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)