ประเพณีที่ประเทศเกษตรกรรม
ฤดูทำนาเวลาคราพักผ่อน
เหมันตฤดูสู่สัญจร
ราษฎรดื่มด่ำนำเรือลอย
เดือนต้นฤดูหนาวทุกคราวนั้น
ราตรีพลันจันทร์ฉายกระต่ายน้อย
ชวนหมายจันทร์หวั่นไหวเร้าใจคอย
สุขจะสอยสู่มือข้าประชาชน

ทั้งแสงสีเสียง จ้ำพายกระหายนัก
ชวนตระหนักในราตรีที่สับสน
กระเป๋าเงินน้อยนิดคิดเจียมตน
อยู่ทนปนเปไปรู้ไม่ทัน
ยุคสมัยไปไม่เป็นเร้นลำบาก
ช่างอยู่ยากเหมือนหยากไย่ในสวรรค์
อยู่ใต้ฟ้าเป็นกระต่ายมุ่งหมายจันทร์
หมายใฝ่ฝันฝากกระทงจงสกาว

ฤดูน้ำทรงนิ่งตลิ่งลื่น
ในค่ำคืนชื่นมื่นรื่นลมหนาว
แสงเพ็ญพร่างกระจ่างฟ้ากว่าแสงดาว 
ชวนหนุ่มสาวพราวพร่างกลางแสงเดือน
ผิวน้ำนิ่งตลิ่งนั่งฟังเสียงเพลง
บรรเลงเร่งจังหวะกระทงเกลื่อน
ประชามาลอยกระทงให้หลงเลือน
แม่คงคาพาคลาเคลื่อนเลือนเคราะห์กรรม

ราศีดาวแมลงป่องบนท้องฟ้า
พฤศจิกาเวลาคราคืนค่ำ
ขอขมาแม่คงคามาประจำ
ข้ากระทำเรื่องสลดโปรดงดเวร
สังคมคนปล้นอำนาจชาติอ้ำอึ้ง
ให้รู้ซึ้งจึงไฉนทำไม่เห็น
แม่คงคานำพาน้ำความเยือกเย็น
อยู่เป็นเต้นเล่นปนทนอยู่เอย