สัตว์นรกที่สำราก
เป็นเศษกากอันก่อเกื้อ
เผด็จการนั้นจุนเจือ
จึ่งเห่าหอนแลไห้โหย

เศษกวีที่ขายเลือด
จึ่งดาลเดือดดิ้นแดโดย
ตะโกนก้องร้องโอดโอย
ขออำนาจอมาตยา

ซากกวีที่แหว่งวิ่น
ได้ดูดกินก้อนภักษา
อันเปรตปอบได้ป้อนมา
จากเมืองแมนอันมืดมน

กากกวีจึ่งกกกอด
ความมืดบอดแล้วบ้าบ่น
สิ้นคำถามความเป็นคน
อยู่กับควายเพียงฟายมือ

เศษกวีเข้าซบเกียรติ
เขายัดเยียดให้ยังชื่อ
แล้วลุ่มหลงคำร่ำลือ
กิเลสโลภจึ่งร้อนแรง

ซากกวีจึ่งวาดหวัง
รับคำสั่ง ณ.ปลายแสง
แล้วดาลเดือดเลือดสีแดง
ว่าเลือดไพร่มิใช่คน

กากกวีประกาศก้อง
ด้วยจองหองจึ่งพองขน
สำรอกไฟใส่ฝูงชน
ว่าชั่วช้าสารเลว