ไม่ใช่แพะบูชายัญตัวแรก, และ
ไม่ใช่แพะบูชายัญตัวสุดท้าย,
บนลานประหารตะแลงแกงสุมไฟแค้น.
เมื่อเราจะยืนขึ้น, พวกเขาให้เรานั่งลง,
ให้หมอบราบคาบแก้วไปกับพื้น.
หลอดไฟส่องท้องถนนริบหรี่,
ตามอายุการใช้งานอันจำกัด.
ได้เวลาเปลี่ยนหลอดไฟ?
หรือเปลี่ยนดวงตาของเรา?
หรือเปลี่ยนถนนสายใหม่ ๆ ?
ประเทศนี้ปรารถนาหลอดไฟ,
หรือปรารถนาดวงตาใหม่?
หากยังมีดวงตาแต่ยังมองไม่เห็น,
ควักดวงตาออกมามองด้วยหัวใจ.
มองความจริงด้วยความเป็นจริง,
ระหว่างภาพของความจริง,
กับความเป็นจริงต่างกันลิบลับ,
ความจริงเปลี่ยนแปลง ลื่นไหล,
พุ่งทะยานไปสู่วินาทีแห่งอนาคต,
ภาพของความจริงกลับนิ่งงัน แช่แข็ง,
เป็นอดีตในชั่วพริบตาที่จดทรงจำ.

ไม่ใช่แพะบูชายัญตัวแรก, และ
ไม่ใช่แพะบูชายัญตัวสุดท้าย,
ประวัติศาสตร์ไม่ได้ซ้ำรอย,
รอยช้ำกลัดหนองทางประวัติศาสตร์ต่างหาก,
ตามมาหลอกหลอนดั่งปีศาจร้ายข้ามศตวรรษ.