นานมากแล้ว ในบรรยากาศการแถลงข่าว ที่ซานฟรานซิสโก เมื่อปี 1965 ต่อคำถามที่ว่า เห็นตัวเองเป็นนักร้องหรือกวี บ็อบ ดีแลน วัยยังเยาว์หน้าใสเปื้อนด้วยรอยยิ้มยียวน ตอบนักข่าวว่า เขาเป็นเพียงชายผู้ร่ายรำทำเพลงมากกว่า (I’m more of a song and dance man) เขาบอกอีกว่า คำนั้นสำคัญเท่าๆกับดนตรี (Words are as important as music) มันคงจะไม่มีทำนองถ้าปราศจากเนื้อร้อง (There would be no music without words)

จนถึงบัดนี้ ผู้คนมากมายหลายสถานะ ประกาศยกย่องว่า เขาคือกวีแห่งยุคชน เลิศล้ำในโลกา 

My Back Pages หรือ “หน้าท้ายปลายเล่ม” เป็นอีกเพลงของ Bob Dylan ที่มีมากมายหลายคอฟเวอร์ ดีแลนเขียนเพลงนี้ อายุเพียง 20 กว่าๆ รวมอยู่ในอัลบั้มที่ 3 ออกปี 1964 Another Side of Bob Dylan “อีกด้านหนึ่งของบ็อบ ดีแลน” 

ยุคสมัยสังคมอุดมด้วยความสะดวกนี้ ไม่อดอยากยากเข็ญ กูเกิลและยูทูบชื่นชมกันได้ง่าย หลากหลายศิลปิน ทั้งรุ่นเก๋าและรุ่นใหม่

บางคนชอบของ ‘เดอะ เบิร์ด’ ที่มี โรเจอร์ แม็คกวิน วาดลวดลายกีตาร์ 12 สาย ชีวิตยามหน้าท้ายๆนี้ แม็คกวินเดินสายโซโล่ นั่งพูดคุยเล่นกีต้าร์ร้องเพลงทั่วอเมริกา ได้ไปชม An Evening with Roger McGuinn ที่เวทีเล็กเมือง Tarrytown ริมฝั่งแม่น้ำฮัดสัน ชายชราร่างสูง ใส่หมวกใบเก๋ เดินยิ้มพรมพรำกีตาร์ออกมาจากหลืบเวที เขาเปิดโรงด้วยเพลงนี้แหละ ผู้ชมวัยล่วงปรบมือกึกก้อง กรีดร้องระงม
 
วง ‘อเมริกา’ เจ้าของม้าไม่มีชื่อ ก็นำเสนอเพลงนี้ได้นุ่มนวลลึกซึ้งมาก เช่นเดียวกับ ‘แจ๊คสัน บราวน์’ โดนใจทั้งสีหน้าแววตา ยามร่ายร้องคลอเคล้าเสียงเปียโน 

ชนรุ่นใหม่ไร้ริ้วรอย ทำได้สวยงามโดนใจ ได้แก่ กลุ่ม ‘เดอะ นิว เลิฟ เจเนอเรชั่น’ ยกพวกคนเยาว์ย้อนยุคขึ้นรถตู้ วาดลวดลายสไตล์ฮิปสเตอร์ 

อีกฉบับสาวสวย ‘จอร์เจีย ไวทิ่ง’ ฟังเธอร้องแล้วต้องหลงรัก มิวสิควิดีโอฉากเมืองซานฟรานซิสโก ร้านหนังสือลือนาม ‘ซิตี้ไลท์’ แหล่งรวมพลคนกวีและนักเขียนยุคแสวงหา  

อ้างอิง

http://www.bobdylan.com/songs/my-back-pages/

https://youtu.be/laJfK_J0ZRU

https://youtu.be/nErRGYzMOzA

https://youtu.be/Ex5sX0qioyc

https://youtu.be/W6egCk43qf4