กวีประชาไท: ความจริง

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

ขาฉันสองข้างโดนตัดไปเมื่อช่วงบ่ายนี้

ฉันไม่รู้ว่าทำไม

มันเริ่มเน่า

หนอนเริ่มขึ้น

จนฉันต้องถ่อสังขารไปโรงพยาบาลรัฐที่อยู่ห่างไปสองกิโลเพื่อตัดมันทิ้ง

 

ช่วงวันนี้ฉันรู้สึกมึนงงคล้ายอยู่ในความฝัน

มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันและคนรอบข้างตลอดเวลา

เพียงแต่ในระยะเวลาช่วงนี้มันอาจจะเกิดขึ้นบ่อยหน่อยแบบไม่ทันตั้งตัว

นั่นไง!

เลือดสีแดงฉานที่พุ่งราวกับน้ำพุคล้ายจะบอกคำตอบทุกอย่างให้ฉันเสร็จสิ้นแล้ว

แขนฉันหายไปแล้ว

สะโพกฉันโดนเฉือนไปแล้ว

 

ฉันถามบางคนที่อยู่ข้างๆเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่ฉันไม่มีปาก

เขาบอกว่านี่เป็นเรื่องจริงที่ต้องยอมรับ

เป็นเรื่องจริงที่ต้องยอมรับ

เพราะนี่คือความจริง!

 

ลูกตาฉันเพิ่งโดนเขวี้ยงทิ้งลงในถังขยะข้างๆร้านอาหารตามสั่งที่ไร้ร้างผู้คน

ฉันเฝ้ามองดูท้องฟ้าสีฟ้าใสจากในนั้นเต็มสองตา

เนิ่นนาน

ยาวนาน

นี่คือความจริงหรือ..?

ใช่หรือ..

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความจริงหรือ?

 

ใช่..

มันอาจจะเป็นความจริง

เพราะแขนขาฉันก็หายไปแล้ว

ท้องน้อยกับลำคอฉันก็หายไปแล้ว

รวมถึงลูกตาที่ฉันเพิ่งใช้มันรู้สึกถึงท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลเมื่อตะกี้

ก็...

 

แม้แต่จิตวิญญาณก็ยังหายไป

 

มีแต่ ‘ความจริง’ ที่ยังคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง.

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท