โลกสร้างความตายไว้ มอบให้ชีวิต    ไม่ใช่มิตรเป็นศัตรูคู่พงศ์เผ่า

เส้นทางไปที่ชอบ ๆ มอบให้เรา    สวมความเศร้าเป็นอาภรณ์ก่อนเดินทาง

บางความตายกลายแก้เบื่อเมื่อป่วยไข้    เจ็บปวดไร้ยารักษาพาทอดร่าง

เรื่องทายท้ามนุษย์ทรุดหรือสร่าง    พิษไข้กว้างกระจายทึ้งเจ็บถึงตาย

ใจถูกเร้าเอาแต่สุขทุกข์ไม่มี    อยากแต่ดีไม่มีชั่วยั่วใจหลาย

ไม่หักเหเล่ห์หลงคงสบาย    ทั้งหญิงชายสมหมายใจที่ใฝ่ปอง

แต่ไฉนไยความสุขสนุกสนาน    จึงต้องการด้านนรกกระจกส่อง

ด้านตรงข้ามคือความทุกข์ปลุกสยอง    ค่าครรลองของสวรรค์สุขชั้นฟ้า

ความตายคือกายนิ่งไม่ติงไหว    โรคใดๆ ไข้หนักใช้รักษา

ทุกโรคร้ายความตายคล้ายเป็นยา    ยุติการรักษาจบลาเลือน

ได้พบแล้วโลกนี้มีชีวิต    ได้สนิทสนมคมเชือดเฉือน

ไปงานศพของคนอื่นดาษดื่นเตือน    สุดท้ายเรือนกายตนก็พ้นไป

เหมือนโลกสั่งไวรัสคัดมาสู้    ให้เป็นครูวิทยาอาการใหม่

ตอกย้ำมามีชีวิตร่วมพิษภัย    ทำใจไว้ในราวีมาบีฑา

ปัญหามีวิธีแก้ความแพ้พ่าย    ความตายไม่กลายไปจนไร้ค่า

แต่ที่ใดตายถี่ๆ นี่ระอา    กระทั่งท่านผู้พิพากษาก็ลาตาย !