เรารักผลคะแนนโอเน็ต
มากกว่าเด็กคนหนึ่งที่
ไม่มีหน้ากากอนามัยในสนามเด็กเล่น

เรารักเสื้อเกราะและความมั่นคงของชาติ
มากกว่าเสื้อกาวน์ที่เย็บรอยต่อฉีกขาด
ในโรงพยาบาล

เรารักรถยานหุ้มเกราะที่ออกมาตามทัองถนน
ในสภาวะฉุกเฉิน
มากกว่าไข่สักฟองที่พอประทังชีวิตในแต่ละมื้อ

เรารักความพอเพียง
อพพยไล่ต้อนผู้คนกลับบ้านที่ไม่มีสำเนาแผนที่ตัวเอง
เป็นคนเร่ร่อนไร้พิกัดทางภูมืศาสตร์

เรารักความเศร้าของพวกเขา
ขณะไม่มีเจลล้างมือสักขวด
มากกว่าปืนสักกระบอกที่ลูกปืนหิวผอมโซ

เรารักวัฒนธรรม
โดยการติดแฮชแท็กให้อยู่แต่ในบ้าน
ขณะหุ่นไล่กาตัวสุดท้ายอดอาหารตายในที่นาตัวเอง

เรารักชาติ
โดยการทุบกระปุกหมูออมสินตัวหนึ่ง
ส่งภาษีเลี้ยงดูนายพลคนหนึ่ง
สวมชุดฉีดยาฆ่าเชื้อ
ขณะเราไม่มีเงินสักบาทพอกักตุนแม้กระทั่งลมหายใจ