ฝนพึ่งตกรกเดินหลีกปีกแมงเม่า ตื่นเช้าเจ้าทิ้งปีกปลีกตัวฝัน
ไม่เสียดาย ทิ้งส่งลงกลางคัน ถูกใดปั่นหัวให้บินทั่วถิ่นทาง
บินเข้าหาแสงไฟได้แค่นั้น พบสวรรค์นวลนีออนสัญจรร่าง
ได้สัมผัสวัดแรงของแสงสว่าง 1 ครั้งกลางราตรีมีตัวตน
แล้วมีคนก่อไฟไว้หุงข้าว คล้ายเหน็บหนาวเจ้ามองลองร่วงหล่น
โธ่ปีกน้อยชะรอยไม่ลอยพ้น หรืออยากชนแสงไฟด้วยใจปอง
เจ้าคุ้นเคยความมืดมายืดยาว แสงเดือนดาวอยากได้ไปเที่ยวท่อง
ปีกเจ้าเล็กเกินไปได้แค่มอง พาประคองตัวมาหาแรงไฟ
วาสนาปีกไปได้...แค่ไฟนีออน ออนซอนก่อนปลดปีกหลีกหลับใหล
ตื่นคลานกลับรังกันในทันใด ไว้อาลัยให้แมงเม่าไม่เข้ารัง
เก็บมาคิดติดใจอะไรแสง เป็นแมลงบินได้ ใช่สมหวัง
ได้ชื่นชม 1 ชีวิต สิทธิ์ละครั้ง เสรีดังแมงเม่าเข้าตอมไฟ
หันมาดูชีวิตคนบนเส้นแสง ใต้เส้นแวงเส้นรุ้งมุ่งไปไหน
ชีวิตคนความเข้มข้นคอยดลใจ แสงอะไรไล่มืดมนบนแผ่นดิน
แสงนั้นหรือคือแหล่งรุดคือจุดหมาย แสงสุดท้ายที่ปลายอุโมงค์โล่งทั่วถิ่น
นิ้วมือชี้ตรงไปไล่มลทิน ปลดปล่อยจินตนาการบ้านเมืองเอย
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)