กี่รถราทับ รองรับรอยทบ
เรื่องราวไม่จบ ไม่ลบเลือนหาย
ที่ๆเธอผ่าน เคยมีคนตาย
นอนคว่ำนอนหงาย อยู่ตามรายทาง

บางคนเป็นลูก บางคนเป็นพ่อ
บางคนเฝ้ารอ บนความเปล่าว่าง
เคยอุ้มเคยเล่น เป็นภาพเลือนราง
ในบ้านเวิ้งว้าง พ่อไม่หวนคืน

ตรงนั้นนั่นไง ใช่แล้วที่นี่
ข้างบาทวิถี ท่ามความดาษดื่น
เป็นทุ่งสังหาร ผ่านวันผ่านคืน
ยังแว่วเสียงปืน เธอลองเงียบฟัง

สี่แยกกลางเมือง ย่านธุรกิจ
กลบเกลื่อนไม่มิด เรื่องราวความหลัง
เลือดไพร่ไร้ค่า มันน่าชิงชัง
ไหลนองท่วมขัง เกรอะกรังใจคน

ข้างเสาไฟฟ้า หรือหน้าเซเว่น
รอยเลือดกระเซ็น สมองเกลื่อนกล่น
เขาอาจวิ่งหนี บางทีอับจน
เทวดาเล่นกล มันสั่งให้ตาย

ฉันเห็นวิญญาณ ลอยผ่านตรงหน้า
บนพื้นบนฟ้า ยังวนเวียนว่าย
บางดวงเป็นพ่อ บางดวงลูกชาย
มาบอกกลายๆ ชื่อฆาตกร!