ในประเทศนี้
มึง​ กูแค่หนูท่อสกปรก
มึง​ กูไม่มีสิทธิ์เลือก
ตั้งแต่วันที่มึงเกิด
มึง​ กู​ ไม่มีสิทธิ์
ค้นหาทางเลือก

ในประเทศนี้
มึงทนจ่ายภาษี
เป็นค่าตั๋วให้เขาชม
ตัวมึงเลื้อยหมอบคลาน
แล้วให้มึงเป็นได้แค่ขอทาน
นอนฝันถึงเศษเขากินเหลือ

ในประเทศนี้
มึงต้องแบกท้องหิว
อ้อนวอนพระเจ้าด้วยเสียงท้องร้อง
แต่อย่าได้ดึงพระเจ้าท่านมาเกี่ยว
ท่านคงไม่อยากมีเอี่ยวกับเผด็จการมนุษย์

ในประเทศนี้
มึงร้องเพลงสรรเสริญ
ความมั่งคงแด่กรงคอกใกล้ผุพัง
เพื่อให้แม่งเพิ่มความขลัง
ไว้กักกันเสรีภาพมึงต่อไป

ในประเทศนี้
ประเทศที่มึงอาจเน่าตาย
ให้หนอนแดกสมองบนพื้นคอนกรีตสักที​
ทั้งทีมึงหวังฝากฝังร่างในทุ่งหญ้าเขียวขจี

ในเมื่อไม่มีสิ่งสวยงามในประเทศนี้
มึงจะให้กูโลกสวย
ประดิษฐ์คำสวยหรู
ในบทกวีของกูทำเหี้ยอะไร