กรณีศึกษาผ่าน ตู้ปันสุข ที่มีการติดตั้งกันเป็นจำนวนมากตามที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเอกชนหรือส่วนราชการ พอเวลาผ่านไป สิ่งที่มองเห็นบางอย่างสะท้อนความจริงได้อย่างน่าศึกษา

กรณีของผู้ให้หรือผู้ที่นำสิ่งของมาใส่ในตู้ปันสุข ก็มีหลากหลาย อาจจะแบ่งได้เป็นองค์กรขนาดใหญ่ ก็สามารถกระจายสิ่งของไปได้หลายพื้นที่ มูลนิธิ กลุ่มอาสา ส่วนราชการ ในท้องถิ่น คนกลุ่มนี้มีการนำสิ่งของเป็นจำนวนมากมาใส่ตามตู้ปันสุขหลายจุด แต่ก็เน้นในจุดที่ส่วนราชการเป็นผู้ดูแลหรืออยู่ในสถานที่ปลอดภัย หรือไม่ก็รอแจกให้หมดก่อนแล้วค่อยไป สำหรับส่วนราชการที่เป็นเจ้าของตู้ก็นำสิ่งของมาใส่ในตู้บ้างหลักจะเป็นการเริ่มต้นให้กับคนอื่นเสียมากกว่า กรณีของผู้มอบสิ่งของผ่านตู้ปันสุข จะแสดงถึงบารมีของเจ้าของตู้ หรือความเกรงใจที่มีต่อเจ้าของตู้เสียมากกว่าจะมองถึงประโยชน์ของผู้ยากไร้ที่ได้รับจากตู้ปันสุข ถ้ามองให้ดีๆ ก็จะเห็นความเชื่อมโยงทางผลประโยชน์ที่ซ่อนอยู่ระหว่างผู้มอบของกับเจ้าของตู้

ในส่วนของผู้ที่มารับสิ่งของจากตู้ปันสุข (ตอนที่ไม่มีนักข่าว) ก็จะเป็นชาวบ้านที่มีความสะดวกในการเดินทาง ชาวบ้านที่ลำบากจริงๆ ไม่มีเวลาเดินมาหยิบขนม 2 ชิ้นที่หน้าที่ว่าการอำเภอหรือหน้าโรงพักแน่นอน ภาพที่นำเสนอผ่านสื่อบางครั้งก็แปลกใจ คุณยายท่านหนึ่งดูการแต่งกายก็เหมือนขัดสนพอสมควร หยิบเอานม 2 กล่อง แทนที่จะเอาข้าวสาร 5 กก. ที่วางอยู่ใกล้กัน บางคนเดินมาใกล้เพื่อหยิบปลากระป๋องกับนม ที่น่าคิดมากกว่านั้นคือ มีการติดกล้องวงจรปิดที่บริเวณตู้ปันสุข เพื่อนำภาพของคนที่มาหยิบเอาสิ่งของแล้วแสดงออกแปลก เช่น ยกมือไหว้ตู้ปันสุข ก้มลงกราบ หรือแอบมาหยิบของตอนไม่มีคน แต่เท่าที่สังเกต ไม่มีคนแอบเอาสิ่งของมาใส่ตู้ มีแต่มาอย่างยิ่งใหญ่พร้อมบันทึกภาพและแชร์ในโลกโซเชียลเพื่อประกาศคุณความดี

ในส่วนตัวมองว่า ตู้ปันสุขเป็นเรื่องราวที่ดี หากอยู่ถูกที่ ถูกเวลา แต่เท่าที่เห็นมันไม่ใช่อย่างที่คิด มันเป็นการนำเสนอเพื่อเติมความสุขให้เจ้าของตู้ ให้คนที่มอบสิ่งของใส่ในตู้ แต่ความสุขนั้นมาไม่ถึงคนที่หยิบของไปจากตู้ นอกจากมุมมองที่มีเส้นแบ่งระหว่างผู้ให้กับผู้รับ ที่เหมือนสวรรค์กับนรก ข่าวที่นำเสนอก็แบ่งได้เช่นนั้น ทำอย่างไรตู้ปันสุข ถึงจะปันสุขได้จริง อยากให้ทุกฝ่ายปรับเปลี่ยนกันดู ก่อนอื่นปรับเปลี่ยนสายตาที่มองคนไปมอบของกับสายตาที่มองคนไปหยิบของให้ได้ก่อน แค่นั้นก็เรียกว่า ปันสุข