ภาพขาวดำในอดีตสีซีดสอน คณะราษฎรเห็นก่อนหน้า
เบื้องหลังหลักหกประการที่ผ่านมา ประหนึ่งยากับอาการของบ้านเมือง
เมื่อเป็นเหตุเป็นผลจนป่านนี้ 88 ปีที่ผ่านมาพากระเตื้อง
อุดมคติผลิบานไปไม่เปล่าเปลือง ที่ละเรื่องละหลักยกหกประการ
หลักที่ 1 เอกราชปราศหยามหยาบ สิทธิสภาพนอกอาณาเขตเหตุต่อต้าน
ฝรั่งต้องขึ้นศาลฝรั่งดั่งดักดาน ก็ถูกท่านปรีดีแก้บาดแผลนั้น
มาวันนี้จะมีเขตเช่า 99 ปี เป็นพื้นที่ EEC ที่เสกสรร
บนแผ่นดินสินส่วนใหญ่ของใครกัน เหมือนสวรรค์ของเจ้าสัวอยู่ทั่วไป
เอกราชอาจต้องคิดจิตสำนึก แผ่นดินเป็นปึกแผ่น ๆ ดินไหน
กรมที่ดินชินชาว่าของใคร แสน ๆ ไร่ในโฉนดโปรดหารคูณ
เอกราชขาดที่ดินสินราษฎร พเนจรเร่ร่อนก่อนสาบสูญ
เอกราชสมบูรณ์มีกี่ตระกูล เมื่อไพฑูรย์ที่ท้องทุ่งฟุ้งกลิ่นคาว
หลักที่ 2 ความปลอดภัยในชีวิต ท่านคงคิดหวังดีมีทุกก้าว
88 ปีที่ผ่านมานานยาว ความปวดร้าวเรื่องปลอดภัยไม่ลงตัว
ชนชั้นนำชอบยึดอำนาจประกาศถี่ จึงที่นี่มีคนตายหลายครั้งชั่ว
ความขัดแย้งยังคงอยู่ผู้เมามัว ราษฎร์หวาดกลัวลี้ภัยไม่พ้นตาย
หลักที่ 3 เศรษฐกิจยิ่งผิดหวัง ใครมานั่งบริหารงานจุดหมาย
บอกเรื่องนี้ไม่เก่งเร่งวอดวาย หนี้ฉิบหายหลายแสนล้านบานบุรี
ยิ่งเหลื่อมล้ำนำชาติราษฎร ยากผันผ่อนหนี้ไม่น้อยร้อยละยี่
เก็บกระดูกลอยอังคารไม่นานนี้ ถึงสิ้นปี 63 หนามชีวิต
หลักที่ 4 เสมอภาคอยากร้องไห้ เหมือนมีใครอยู่ใต้ถุนฝุ่นปรสิต
ความยากจนคนสลัมน้ำครำพิษ แล้วก็ติดเสพขายยาว่าพ้นจน
แม้ 1 สิทธิ์ 1 เสียงขอเพียงนี้ ถูกย่ำยีกี่ช้ำชอกที่ออกถนน
ผู้นำ 1 ขอส.ว.ชรา 250 คน เวียนวนทนนั่งร้านท่านผู้นำ
หลักที่ 5 เสรีภาพถูกสาปไว้ เสรีได้แต่นายทุนกักตุนหนำ
ยุทธศาสตร์ 20 ปีที่ตอกย้ำ ใครจะทำอะไรกรอบไว้กัน
เสรีภาพต้องลี้ภัยไปสาบสูญ ยัดแท่งปูนลงโขงโลงเลิกฝัน
มีกฎหมายมากมายมาสารพัน ไว้กีดกั้นเสรีพาอารยชน
หลักที่ 6 การศึกษาน่าหมิ่นหยาม รับใช้ความร่ำรวยป่วยสับสน
แทนที่จะทุ่มวิจัยไปแก้จน ช่วยผู้คนพ้นทุกข์ปลุกชีวา
ค่านิยม 12 ประการใครอ่านบ้าง เหมือนผู้สร้างสอนตนตอนสันดอนหนา
กระจกส่องตัวตนคนทำมา การศึกษาคนบ้าหวย...ซวยล้นเมือง
88 ปีเข้านี่แล้วเจ้าแก้วเอ๋ย ท่องได้เลยเจ้าขุนทองผองแดงเหลือง
คือรัฐราชการงานนี้ที่ฝืดเคือง ใครรุ่งเรืองรู้ดูอยู่ผู้ใดเอย.