ยิ่งลบยิ่งไม่ลืมยิ่งไม่หาย
ยิ่งฆ่ายิ่งเวียนว่ายตามหลอกหลอน
เพราะแผ่นดินเป็นของราษฎร
คือความจริงไม่แคลนคลอนไม่เปลี่ยนแปลง

ความทรงจำไม่ใช่เพียงเรื่องเล่า
ไขว่คว้าได้แค่รูปเงาในเรื่องแต่ง
แต่มันคือหยาดเหงื่อและเลือดแดง
รดแผ่นดินด้วยเรี่ยวแรงสามัญชน

เขาเอาไปได้แค่สัญลักษณ์
แต่ความจริงปักหลักอยู่ทุกหน
ประวัติศาสตร์คือกงล้อที่หมุนวน
มุ่งไปสู่วันที่คนจะลุกยืน

ราษฎรทั้งหลายพึงรู้ไว้
แผ่นดินนี้เป็นของไพร่จงลุกตื่น
โค่นนิทานหลอกลวงให้พังครืน
สายน้ำไม่อาจฝืนวันเวลา

วางดอกไม้ลงบนหมุด
ทุกๆ แห่งทุกๆ จุดเพื่อบอกว่า
หมุดหมายที่แท้จริงตลอดมา
คือตอกขึ้นไปกลางฟ้าใช่บนดิน!