Submitted on Mon, 2020-07-27 13:05
ใกล้ค่ำย่ำสายัณห์ตะวันคล้อย
เหงื่อไหลย้อยอบอ้าวคราวฟ้าฝน
พยับเมฆเคลื่อนเลื่อนมานภาหม่น
แต่เธอผู้ไม่จำนนต่ออยุติธรรม์
ลงเปรี้ยงๆ ยินเสียงเพียงกึกก้อง
ฟ้าคะนองฟ้าแลบฟ้าร้องฟ้าลั่น
หยาดน้ำฟ้าปะทะร่มถล่มกลางคัน
แต่มิอาจจะขวางกั้นเจตนา
ใจห้าวหาญถากถางทางกลางห่าฝน
มิถดถอยแนวแถวร่นบนดินหญ้า
แสงเป็นสายแวบวาบไหวในแววตา
ยังปักหลักประจัญหน้ากล้ายืนกราน
รัตติกาลดักดานทุกข์ยุคทมิฬ
ทั้งแผ่นดินจนถ้วนทั่วชั่วลูกหลาน
จุดคบเพลิงเถลิงไฟไล่เผด็จการ
แลจดจารประวัติศาสตร์ยุวราษฎร