กาลเวลาพาเรามาชะตาต้อง    ร่วมเผ่าผองท่องจักรวาลบันดาลฝัน

กาลเวลาให้เราไม่เท่ากัน      อยู่ในสั้นหรือยาวทุกชาวไป

จากวัยเด็กหนุ่มสาวถึงคราวเฒ่า    วัยใดเล่าเขย่าเราฝันใฝ่

หมายจะสร้างประวัติศาสตร์ดื่นดาษใด    ให้ผองใครจดจำเป็นตำนาน

ยุคสมัยใช่ของเรา เจ้าและข้า      ได้สบตามาไปในถิ่นฐาน

ร่วมดินน้ำลมไฟให้บันดาล       พ้นดักดานผ่านมา ทิวาราตรี

กาลเวลาไม่เคยหยุดยุติสมัย       ถ้ายังไม่ยุติธรรม ระยำขยี้

ก่อนตายส่งไม้ต่อทั่วธรณี        คนล้วนมีวีรกรรมนำหัวใจ

กงล้อประวัติศาสตร์ไม่อาจกลับ    ไม่บดทับรอยเดิมล้วนเพิ่มใหม่

สู่คำว่าอารยะประชาธิปไตย      คำตอบไกลไปประชาจะพาชม

ประชาธิปไตยดอกไม้หอม    ต้องตรมตรอมตระหนักทุกข์หมักหมม

กว่าจะเด็ดดอกฟ้ามาดอมดม    จมปลักตมติดวิญญาณการอำพราง

เต็มด้วยเล่ห์กระเท่ของทรราช      ประวัติศาสตร์ภูติผีที่แฝงร่าง

แต่มนุษย์ผู้ทรนงคงเส้นทาง    ไม่เปลี่ยวร้างการสร้างสรรค์อนันตกาล

สู่วิถีชอบธรรมด้วยน้ำมือมนุษย์       ผู้รูัขุดรากโจรโค่นล้างผลาญ

ระบอบใดบีบคั้นเป็นอันธพาล        จะหักรานล่มสลายสุดท้ายเอย.