14 ปีย้อนไปไม่ไกลนัก ยังดานดักดังเดิมเติมหมองหม่น
เหตุการณ์ร้ายทายท้าประชาชน เกิดการปล้นอธิปไตยหมองใจกัน
วันที่ 19 เดือน 9 พ.ศ.2549 วนย่ำเท้าถอยหลังพังความฝัน
เผด็จการเก่าแก่ยักแย่ยักยัน เป็นอีกวันอันรำลึกชวนตรึกตรอง
ประวัติศาสตร์เรื่องอำนาจวาสนา เตะตัดขาผิดกติกาพาสยอง
ยุคสมัยให้บทเรียนเปลี่ยนครรลอง กี่เลือดนองพี่น้องไยไม่เลิกรา
รัฐธรรมนูญหารคูณบวกพวกคอยลบ ฉีกแล้วพบฉบับใหม่ให้อ่อนล้า
คุณภาพชีวิตถ่อยด้อยราคา รวยล้นฟ้าสี่ห้าตระกูลสมบูรณ์อุดม
เผด็จการจงเจริญอย่าเขินเลย ความคุ้นเคยของถิ่นเคยชินก้ม
คราหมอบราบคาบแก้วแล้วถูกชม ด้วยคารมข่มไว้ไม่กล้าคิด
เช่นแข่งเรือแข่งพายแข่งได้หนา แข่งวาสนาวาจาพากั้นปิด
นิ้วยังไม่เท่ากันนั่นชีวิต จะให้สิทธิ์เท่ากันได้ฉันใด
บางส่วนนี้คือถ้อยที่ร้อยรัด วนผูกมัดวิญญาณจิตอย่าคิดใหม่
ครั้นสังคมโหยหาประชาธิปไตย ยังจะให้โหยหาต่อไปกระไรกัน
โหยหาความเป็นธรรมเหลื่อมล้ำน้อย ไม่เถื่อนถ่อยทุรยศกดความฝัน
19 กันยา ปีนี้ฤกษ์ดีพลัน ท่าพระจันทร์จะสั่นโลกกะโหลกกะลา