ข้าแต่พระราชา
ใช่หรือไม่เขาว่าแผ่นดินท่าน
ทุกดอกไม้ทุกสายน้ำอีกคืนวัน
ทั้งสิ่งนี้และสิ่งนั้นล้วนพระองค์

ข้าแต่พระราชา
ในเรื่องเล่าเขาว่าทุกผืนผง
หากว่าท่านเหยียบตีนลงยืนตรง
ก็ล้วนแล้วแต่ยืนยงนิรันดร

ข้าแต่พระราชา
ใช่ไหมว่าแท้จริงแสนปีก่อน
ข้าและท่านล้วนแล้วแต่วานร
กินสืบพันธุ์และหลับนอนไม่ต่างกัน

ข้าแต่พระราชา
กี่พันหมื่นผืนป่าแผ่นดินนั่น
กี่ผลหมากรากไม้เกินจำนรรจ์
ใครขีดเส้นกำหนดชั้นและครอบครอง

ข้าแต่พระราชา
จากเถื่อนถ้ำถึงทุ่งนาชนทั้งผอง
เราต่างลงจากต้นไม้ตามครรลอง
สู่เรือกสวนลำคลองกลายเป็นเมือง

ข้าแต่พระราชา
ทั้งปราสาทราชมรรคาอันฟูเฟื่อง
เฉกเช่นอารยะอันรุ่งเรือง
ล้วนแต่มือของไพร่เมืองสร้างเรืองไร

ข้าแต่พระราชา 
ทุกสายน้ำผ่านมาไม่ทวนไหล
ทุกอำนาจเกิดตั้งแล้วดับไป
ถึงบางลิงจะยิ่งใหญ่ไม่อาจนาน

ข้าแต่พระราชา
ในเรื่องเล่าเขาว่าหลายปีผ่าน
ท่านเสกสร้างสรรพสิ่งดลบันดาล
ทุกเขตแคว้นอันไพศาลไม่ล่วงพ้น

ข้าแต่พระราชา
อีกเรื่องเล่าเขาว่าทุกไพรสณฑ์
ล้วนแล้วแต่มากมายประชาชน
ที่กำมือทุกข์ทนเพื่อสร้างทำ

ข้าแต่พระราชา
ราษฎรต่างดาราในคืนค่ำ
แม้นพระองค์หลับตาให้มืดดำ
ยังปรากฏในเงียบงำทุกค่ำไป

ข้าแต่พระราชา
ถึงเวียงวังคลังนาจากปวงไพร่
เชิญเสด็จจากสวรรค์กำนัลใน
มาสัมผัสหัวใจประชาชน

ข้าแต่พระราชา
ใช่หรือไม่เขาว่าทุกแห่งหน
หากว่าตีนยังเหยียบดินก็ล้วนคน
จะมั่งคั่งหรือยากจนก็เท่ากัน

ข้าแต่พระราชา
หากบางคืนหยาดน้ำตาในความฝัน
ปลุกพระองค์ลุกตื่นมากลางครัน
ลองมองหาดวงดาวนั้นบนฟ้าไกล

ข้าแต่พระองค์
กาลเวลายังคงผ่านล่วงไหล
ทั้งนรกหรือสวรรค์มาแล้วไป
ไม่มีลิงที่ยิ่งใหญ่กว่าผืนดิน