ไม่อยากเห็นหน้าบางคนบนธนบัตร
มันอึดอัดพูดไม่ออก.. บอกใครไม่ได้
โดยเฉพาะเวลา..จ่ายค่าน้ำ.. ค่าไฟ
เหมือนกำลัง.. ชดใช้.. หนี้บุญคุณ..!

เงินก็หามาเอง.. แต่เซ็งชิบหาย..
เกาะอยู่ใต้ฝ่าตีน.. เป็นดิน.. เป็นฝุ่น
ทำงาน... กี่ปี... กี่ชาติ... ก็ขาดทุน
เทา ม่วง แดง.. ในแบงค์นู่น! สุขสบาย

ยิ่งกว่าพาสปอร์ตติดตัวตลอดเวลา
เหมือนเขาตีตราทาสประกาศขาย
บอกศักดินา.. ฐานะ.. เจ้าขุนมูลนาย
ยังขวนขวาย... เก็บใส่ตู้... หิ้งบูชา...

ให้ตายเถอะต้องเจอะมันทุกวันทุกวี่
จ่ายภาษี.. ค่าสนตะพาย.. แทบตายห่า
ค่าเครื่องบินเข้าๆออกๆเมืองนอกเมืองนา
นึกครึ้มอก.. ครึ้มใจขึ้นมา.. เที่ยวฆ่าคน

จะหนีไปไหน.. เงินในบัญชี..ไม่กี่บาท
ประเทศโจร.. คนเป็นทาส.. ยังถูกปล้น
ก็ตามเถิด.. เกิดเป็นไทย.. ได้แต่ทน
แต่หลายหน.. ทนไม่ไหว.. ไหนล่ะปืน!

ถ้าดังเปรี้ยง.. อีกสักครั้ง.. ระวังให้ดี..
มีคนหลับ.. ย่อมยังมี.. คนที่ตื่น..
เหรียญสลึง.. เตรียมไว้ให้.. ไม่เอาคืน..
คนเป็นหมื่น.. ยืนรอฟัง.. พร้อมหนังสติ๊ก

ทิ้งกระเป๋าสตางค์... ลงถังขยะ...
หยิบมือถือ.. ขึ้นใส่รหัส.. เลขอาราบิก
โอน.. ค่าน้ำ.. ค่าไฟ.. จ่ายยิกๆ..
ไม่คลื่นเหียน..อาเจียนอีก..เเล้วยุคนี้..!