‘แรงงาน’ จี้รัฐ ออกมาตรการเยียวยาต้องชัด-เพียงพอ-ครอบคลุม ปชช. 99% ผู้อุ้มชูเศรษฐกิจประเทศ

เครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน และองค์กรภาคี ออกแถลงการณ์จี้ภาครัฐหามาตรการช่วยเหลือแรงงาน ต้องชัดเจน เพียงพอ และครอบคลุมทุกคน หลังสถานประกอบการ และแรงงาน ได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจอย่างหนัก จากการประกาศใช้ พ.ร.ก. ฉุกเฉิน เพื่อควบคุมการแพร่ระบาดโควิด-19 ระลอกสอง 

11 ม.ค.2564 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วันนี้ (11 ม.ค.64) เวลา 11.00 น. เครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน และองค์กรภาคี ซึ่งสมาชิกประกอบด้วยกลุ่มและองค์กรคนทำงานหลากหลายวิชาชีพ ไลฟ์สดผ่านช่องทางสื่อสังคมออนไลน์ “เฟซบุ๊ก” ออกแถลงการณ์เรียกร้องให้ภาครัฐหามาตรการช่วยเหลือและเยียวยาแรงงานทั้งคนไทยและต่างชาติในช่วงวิกฤตโควิด-19 เนื่องด้วยคนกลุ่มนี้ คือ ประชาชน 99% และยังเป็น 99% ที่ช่วยสร้างสรรค์เศรษฐกิจให้กับประเทศไทย (ขณะที่ทรัพยากรสวนใหญ่ของประเทศกลับกระจุกที่ชนชั้นนำ 1% ของประเทศไทย) แต่ในช่วงโควิด-19 ระลอกสอง ประชาชน แรงงาน 99% นี้กลับเป็นกลุ่มคนที่ถูกรัฐทอดทิ้ง ไร้การเยียวยา ขาดรายได้จากสถานประกอบการต้องปิดตัวลง ซึ่งผลกระทบเหล่านี้มาจากการประกาศ พ.ร.ก. ฉุกเฉินโดยภาครัฐ 

แม้ในช่วงที่ผ่านมา ภาครัฐจะมีมาตรการเยียวยาช่วยเหลือประชาชนออกมาก็ตาม เช่น โครงการเราไม่ทิ้งกัน โครงการจ่ายคนละครึ่ง และอื่น ๆ แต่มาตรการเหล่านี้กลับไม่เพียงพอ และมีเงื่อนไขมาผลักดันให้ประชาชนเข้าไม่ถึงการช่วยเหลือจากภาครัฐ ซ้ำร้ายกว่านั้น มาตรการภาครัฐที่ออกมา ยังอุ้มชูแค่เฉพาะกลุ่มคนร่ำรวย 1% มากกว่าประชาชน 99%  

ดังนั้น ทางเครือข่ายฯ จึงเห็นสมควรออกแถลงการณ์ดังกล่าว เพื่อให้ประชาชน แรงงานทุกกลุ่ม ควรได้รับการเยียวยาจากภาครัฐอย่างชัดเจน เพียงพอ และครอบคลุม

ทั้งนี้ หลังจากการไลฟ์สดอ่านแถลงการณ์ ประชาไท สอบถามประเด็นเพิ่มเติมจาก เครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน และองค์กรภาคี 

ผู้สื่อข่าวประชาไท ถามกลุ่มเครือข่ายฯ ว่า การออกแถลงการณ์ดังกล่าว ส่วนหนึ่งมาจากการที่ภาครัฐดำเนินมาตรการเยียวยาช้า ใช่หรือไม่ โดยทางสถาบันแรงงานและเศรษฐกิจที่เป็นธรรม (JELI) ตัวแทนตอบคำถาม ระบุว่า “ช้า และไม่ชัดเจน” 

ประชาไทถามต่อว่า ถ้าเทียบกับมาตรการช่วยเหลือระหว่างระลอกแรก กับระลอกสอง ทางเครือข่ายคิดเห็นว่าเป็นอย่างไรบ้าง ภาครัฐควรทำได้ดีกว่านี้หรือไม่ อย่างไรบ้าง

ทางสถาบันแรงงานและเศรษฐกิจที่เป็นธรรม (JELI) ระบุว่า โดยหลักการก็ควรทำได้ดีขึ้นเพราะ 1. รัฐมีข้อมูลจากการลงทะเบียนเราไม่ทิ้งกันรอบแรกมาแล้ว พอรู้ว่ามีกลุ่มไหนบ้างที่เดือดร้อน 2. มีข้อเสนอกลุ่มต่าง ๆ ออกมาเป็นระยะ รวมทั้งของสถาบันฯ เอง เราคิดว่ารัฐรู้อยู่แล้วว่าควรจะต้องทำอะไร แต่เป็นไปได้สูงว่าจะทำไม่ได้ เพราะติดกับดักของระบบราชการ รวมทั้งรัฐบาลนี้ไม่ฟังเสียงภาคประชาชนอยู่แล้ว

คำถามสุดท้าย จากประชาไท คือ หลังออกแถลงการณ์ ทางเครือข่ายฯ จะมีการติดตามการทำงานของรัฐอย่างไรบ้าง ถ้ากรณีที่รัฐไม่มีความกระตือรือร้นต่อการช่วยเหลือแรงงานมากพอ

ทางเครือข่ายแรงงานฯ เน้นย้ำว่า ภาครัฐต้องกระตือรือร้นในการแก้ปัญหาประชาชน เพราะประชาชนกำลังลำบาก มีหนี้สิน พร้อมเตือนภาครัฐว่าอย่าฉวยโอกาสช่วงโควิด-19 เห็นว่าประชาชนไม่มาประท้วง เลยไม่ยอมแก้ปัญหาประชาชน เพราะถ้าภาครัฐไม่ดำเนินการ ทางเครือข่ายแรงงานฯ จะเคลื่อนไหวต่อ   

"วันนี้รัฐจะไม่กระตือรือร้อนไม่ได้ ถ้าฟังเสียงจากประชาชนพี่น้องทุกกลุ่มในสังคมนี้ก็คือ รอมาตรการจากภาครัฐในการเยียวยา คือเราเป็นหนี้กันทุกคน และก็เป็นหนี้ครัวเรือนเพิ่มขึ้นด้วย และเงินที่กู้มา รัฐบาลไม่ควรจะนิ่งเฉย ก็ต้องควรแบ่งส่วนเงินที่จะนำไปใช้ในมาตรการเยียวยา ช่วยเหลือประชาชนในช่วงนี้" 

"ช่วงโควิด-19 การเคลื่อนไหวของพี่น้องประชาชนมีข้อจำกัดทั้งกฎหมาย และโรคระบาด คิดว่า รบ.ไม่ควรเอาสถานการณ์นี้มาฉกฉวย ไม่กระตือรือร้น ไม่ใส่ใจดูแลภาคประชาชน คิดว่ารัฐบาล พรุ่งนี้ต้องประชุม ครม. (ผู้เขียน - คณะรัฐมนตรี) ควรจะต้องเอาเรื่องที่เราแถลงเข้าไปพิจารณา ถ้าไม่ดำเนินการจริง ๆ ก็ควรจะมีมาตรการที่จะขับเคลื่อนกันต่อ ส่วนจะเป็นรูปแบบไหนให้มันสอดคล้องกับสถานการณ์โรคระบาดด้วย ทางเครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน เราก็มีเป้าหมายที่จะต้องไปเคลื่อนต่อ และก็ให้รัฐบาลดำเนินการให้ได้" ทางเครือข่ายแรงงานฯ กล่าว 

“ไม่ต้องห่วง เพราะถ้ารัฐบาลไม่มีความจริงใจ ไม่ได้มีความกระตือรือร้นที่จะแก้ปัญหาประชาชน 99% ยังไงเราก็จะมีโครงการ ติดตามอย่างแซ่บ ๆ แน่นอน” ทางสถาบันแรงงานและเศรษฐกิจที่เป็นธรรม (JELI)  ทิ้งท้าย

ทั้งนี้ รายละเอียดแถลงการณ์ฉบับเต็มมีดังนี้ 

 

แถลงการณ์มาตรการเยียวยาแรงงานจากผลการระบาดของเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 ครั้งใหม่

ต้องชัดเจน เพียงพอ ครอบคลุมทุกคนในประเทศ

โดย เครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน และองค์กรภาคี

วันที่ 11 มกราคม 2564

 

จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 ครั้งใหม่ได้ส่งผลกระทบต่อการจ้างงานและการใช้ชีวิตของผู้คนอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายหลังจากรัฐบาลไทยได้ประกาศใช้พระราชกำหนดบริหารราชการแผ่นดินในสถานการณ์ฉุกเฉิน ยกระดับการควบคุมสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 โดยมีผลบังคับใช้ในวันที่ 26 มีนาคม 2563 ซึ่งมีการออกมาตรการที่กระทบต่อทั้งผู้ประกอบการ แรงงานไทยและแรงงานข้ามชาติ

ขณะนี้ สถานประกอบการจำนวนมากต้องหยุดดำเนินการโดยไม่มีงบประมาณชดเชยจากรัฐ แรงงานถูกสั่งให้หยุดงาน หรือให้ทำงานจากที่บ้าน ถูกลดเงินเดือน ถูกเลิกจ้าง  ซึ่งทำให้คนทำงานต้องรับภาระต้นทุนในการทำงานมากขึ้น จำเป็นต้องทำงานเสริมเพื่อชดเชยรายได้ที่หายไป ขณะที่ภาระหนี้สินยังคงเป็นภาระต่อเนื่อง โดยเฉพาะหนี้สินจากการศึกษา (กยศ.) มีการฟ้องร้องดำเนินคดีกับลูกหนี้ รวมถึงแรงงานที่เคลื่อนย้ายไปภาคเกษตรกำลังเผชิญกับการขาดแคลนน้ำในการเพาะปลูก หรือมีปัญหาการขนส่งผลผลิตไปสู่ตลาดและผู้บริโภค นอกจากนี้ แรงงานที่สูญเสียงานประจำจากมาตรการล็อกดาวน์รอบแรกยังหลั่งไหลไปเป็นแรงงานบนแพลตฟอร์มออนไลน์จำนวนมาก เช่น เป็นพนักงานส่งอาหารผ่านแอปพลิเคชัน ซึ่งทราบกันว่าเป็นงานที่ไม่มั่นคง เสี่ยงต่ออุบัติเหตุ และไม่มีสวัสดิการใดรองรับ

แม้ว่าที่ผ่านมา รัฐมีความพยายามจะออกมาตรการเยียวยาประชาชนออกมาบ้าง เช่น โครงการเราไม่ทิ้งกัน โครงการคนละครึ่ง หรือการชดเชยกรณีว่างงานจากกองทุนประกันสังคม รวมถึงมาตรการช่วยเหลือแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านที่มีมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2563 ก็พบว่ามีระเบียบขั้นตอนยุ่งยาก มีค่าใช้จ่ายสูง (เช่น กรณีการขอใบอนุญาตทำงานของแรงงานข้ามชาติ) ให้สิทธิไม่ครบถ้วนทุกคน ต้องแย่งชิงกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อจะได้สิทธิมา กลายเป็นการใช้ภาษีจากประชาชนทุกคนเพื่อมาเยียวยาประชาชนแค่บางส่วนเท่านั้น นับเป็นความไม่คุ้มค่าอย่างมาก ในขณะที่มีประชาชนส่วนน้อยอีกกลุ่มหนึ่งเสวยสุขจากภาษีของเราอย่างไม่ทุกข์ร้อน ไม่ถูกรัฐสั่งปิดกิจการ ซ้ำยังร่ำรวยขึ้นมามหาศาลจากการกอบโกยผลกำไรช่วงมีการระบาด

เราในฐานะที่เป็นคนกลุ่มใหญ่ 99% อีกทั้งเป็นผู้สร้างสรรค์ความเจริญให้กับประเทศและสร้างความมั่งคั่งกว่า 99% ให้กับเศรษฐกิจทั้งระบบ (ที่มีนายทุนผู้ร่ำรวยเพียง 1% ของทั้งประเทศเป็นผู้ฉกฉวยครอบครองอยู่) ต้องการอยู่ในรัฐที่ไม่เพียงควบคุมการระบาดได้ดีเท่านั้น แต่จะต้องมีหน้าที่พยุงเศรษฐกิจในช่วงมีการระบาดไม่ให้ล้มครืนลงไปด้วย ฉะนั้น เราเห็นว่ารัฐจะต้องดำเนินมาตรการเยียวแรงงานจากผลการระบาดของโคน่าไวรัส 2019 ครั้งใหม่ที่ชัดเจน เพียงพอ และครอบคลุมทุกกลุ่มที่อยู่อาศัยภายในประเทศ โดยมีรายละเอียดต่อไปนี้

  1. ขยายมาตรการการชดเชยรายได้พื้นฐานให้แก่ประชาชนทุกคน ตั้งแต่อายุ 18 ปีขึ้นไป รวมถึงแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านที่อาศัยในประเทศไทย ยกเว้นภาคราชการ โดยจ่ายเดือนละ 5,000 บาทต่อคน เป็นระยะเวลา 3 เดือน จนถึงช่วงรับวัคซีน
  1. ปรับปรุงขั้นตอนการเข้าถึงสิทธิการได้รับเงินชดเชยดังข้างต้น โดยใช้ฐานข้อมูลบุคคลสัญชาติไทยและคนไร้รัฐไร้สัญชาติของทะเบียนราษฎรของกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ฐานข้อมูลแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านของกรมการจัดหางาน กระทรวงแรงงาน รวมถึงส่งเสริมให้ประชาชนใช้จ่ายเงินชดเชยดังกล่าวเพื่อการกระจายรายได้ให้แก่ผู้ค้าปลีกรายย่อยมากกว่าร้านค้าสะดวกซื้อรายใหญ่
  1. จากที่ผ่านมาแต่ละสถาบันการเงินจะใช้ดุลพินิจพักหนี้คราวละ 3 เดือน แต่การพักหนี้ระยะสั้นไม่ส่งผลดีต่อการวางแผนชีวิต  สร้างงานใหม่ จึงควรให้ออกมาตรการพักหนี้ครัวเรือนเป็นการทั่วไปอย่างน้อย 1 ปี ได้แก่ หนี้สินส่วนบุคคล บ้าน รถ และลดค่าใช้จ่ายด้านสาธารณูปโภคและอินเตอร์เน็ท เป็นเวลา 3 เดือน (มกราคมถึงมีนาคม 2564)
  1. ยกเลิกหนี้กองทุนเพื่อการศึกษา (กยศ.) โดยให้ดำเนินการจัดสรรเงินทุนให้เปล่าแก่นักเรียนนักศึกษาทุกคนขึ้นมาแทน เพราะการศึกษาควรเป็นสวัสดิการที่รัฐต้องจัดให้ประชาชนฟรี ซึ่งสามารถทำได้โดยการปรับลดโยกย้ายงบประมาณจากส่วนอื่น ๆ ลงอาทิ งบกองทัพและงบประมาณในส่วนที่เกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์มาชดเชยเพื่อสร้างการศึกษาที่ดีสำหรับประชาชน
  1. ประชาชนทุกคน ไม่ว่าจะเป็นประชาชนไทยหรือแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านที่ทำงานและอาศัยอยู่ในประเทศไทย ต้องเข้าถึงการตรวจโรคฟรี รวมถึงได้รับวัคซีนฟรีเมื่อแสดงเจตจำนงที่โรงพยาบาล อย่างไรก็ตาม ผู้ที่แสดงเจตจำนงไม่ฉีดวัคซีนจะต้องไม่มีความผิดตามกฎหมาย เช่นเดียวกับการมีสิทธิเลือกที่จะดาวน์โหลดแอปพลิเคชันตระกูล ‘-ชนะ’ ของรัฐหรือไม่ก็ได้
  1. จากบทเรียนการออกมาตรการเยียวยาครั้งที่ผ่านมา ที่ประสบปัญหาสับสน คลุมเครือ มีการแบ่งแยกกีดกันกันระหว่างแรงงานบางกลุ่ม และให้สิทธิไม่ถ้วนหน้า ครั้งนี้รัฐไม่ควรทำผิดพลาดซ้ำเดิม โดยต้องให้แรงงานทุกกลุ่มอาชีพเข้าถึงมาตรการเยียวยาของรัฐโดยไม่แบ่งแยก และจะต้องไม่นำเงินประกันสังคมของลูกจ้างไปใช้เยียวยาอีก

6.1 หากนายจ้างสั่งให้ลูกจ้างหยุดงาน หรือถูกทางราชการสั่งปิดด้วยเหตุแห่งโรคระบาด ให้นายจ้างและรัฐร่วมจ่ายเงินแก่ลูกจ้างครบ 100%

6.2 สำหรับผู้ประกันตน มาตรา 33 กรณีที่นายจ้างสั่งหยุดงานชั่วคราวโดยมิใช่เหตุสุดวิสัย แต่เป็นเหตุอื่น ตามมาตรา 75 ของพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน ซึ่งนายจ้างต้องจ่ายค่าจ้างแก่ลูกจ้าง 75% ของค่าจ้างนั้น ให้รัฐจ่ายเงินส่วนต่างให้แก่ลูกจ้างอีก 25%

6.3   ลดเงินสมทบสำหรับผู้ประกันตน มาตรา 39 และ 40 ชั่วคราว โดยรัฐจ่ายสมทบเข้ากองทุนแทน

6.4   สำหรับในระยะกลาง เนื่องจากมีแรงงานจำนวนมากที่ยังไม่ได้เข้าสู่ระบบประกันสังคม เช่น แรงงานภาคเกษตร รัฐควรสนับสนุนให้แรงงานเหล่านี้เข้าถึงหลักประกันสังคม ตามมาตรา 39 และ 40 โดยรัฐสามารถช่วยจ่ายสมทบให้ในช่วงที่มีการระบาดของโควิด  และส่งเสริมให้แรงงานกลุ่มนี้เข้าสู่ระบบประกันสังคมทั้งหมด

6.5 รัฐควรมีมาตรการช่วยเหลือแรงงานกลุ่มที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งยวด (essential workers) ในระหว่างที่มีการระบาดของโควิด-19  โดยเฉพาะแรงงานในธุรกิจส่งอาหารตามสั่ง ส่งพัสดุ พนักงานทำความสะอาด พนักงานนวด ฯลฯ ที่ส่วนใหญ่เป็นธุรกิจแพลตฟอร์ม (platform business) ที่มีรายได้เพิ่มมากขึ้นในช่วงของการระบาดฯ แต่แรงงานกลุ่มนี้ขาดความมั่นคงในการทำงาน เป็นแรงงานรับจ้างทำงานรายชิ้นที่บริษัทเรียกอย่างผิดๆ ว่า “พาร์ทเนอร์”​ จึงไม่ได้เป็นผู้ประกันตนที่ธุรกิจร่วมจ่ายเงินสมทบในฐานะนายจ้าง และไม่สามารถเข้าถึงสวัสดิการเช่น เงินชดเชยจากการว่างงาน การเจ็บป่วยและอุบัติเหตุจากการทำงาน

  1. รัฐต้องดูแลแรงงานภาคส่วนศิลปวัฒนธรรม ซึ่งได้รับผลกระทบโดยตรงจากคำสั่งของราชการ ดังนี้

7.1 รัฐต้องอุดหนุนค่าเช่าสถานที่ประกอบการที่สั่งงด เช่น ผับบาร์ โรงมหรสพ โรงละคร ในช่วงการใช้มาตรการโควิด 3 เดือน

7.2 เปิดสถานที่ของรัฐหรือจัดสรรงบประมาณแก่รัฐวิสาหกิจ ให้ผู้สร้างสรรค์งานศิลปะเข้าใช้เพื่อทำงานโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายหรือจ่ายในอัตราย่อมเยา เช่น หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร (BACC), สำนักงานเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (CEA), หอศิลป์ทั่วประเทศ รวมไปถึงพื้นที่อเนกประสงค์ที่กำกับดูแลโดยรัฐหรือแม้แต่พื้นที่โรงเรียนในชุมชนให้ส่งเสริมกิจกรรมศิลปะการแสดงของศิลปินมากขึ้น

7.3 รัฐต้องประกาศจ้างงานการผลิตสื่อสาธารณะ เพื่อสร้างความเข้าใจแก่ประชาชนด้วยช่องทางศิลปะละคร ภาพยนตร์ เพลง ฯลฯ (ออนไลน์) เพื่อแสดงความจริงใจในการลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำในสังคม โดยใช้งบอุดหนุนจากกระทรวงวัฒนธรรม ดังเช่นเคยกระทำมาก่อน เพื่อบรรเทาการสูญเสียรายได้ของศิลปิน

7.4 ในระยะยาว รัฐควรมีมาตรการสนับสนุนศิลปะร่วมสมัยอย่างจริงจัง เพื่อให้วงการมีความเข้มเเข็งเติบโตอย่างอิสระ สามารถแข่งขันได้อย่างเป็นธรรมภายใต้ระบบทุนนิยม ซึ่งจะนำไปสู่การสร้างมูลค่าอีกมหาศาลเข้าประเทศตามนโยบายเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ตัวอย่างเช่น

  • แก้ไขข้อกฎหมายให้มีรูปแบบการจดทะเบียนที่เหมาะสมกับผู้ที่ทำงานศิลปะทุกแขนง เพื่อให้คนทำงานศิลปะหรือหน่วยงานประชาสังคมอื่นๆ มีตัวตนอยู่ในระบบกฎหมายและการจัดการด้านภาษีอย่างถูกต้องชัดเจน  และสามารถแข่งขันได้อย่างเป็นธรรม
  • มาตรการลดหย่อนภาษีเพื่อสร้างแรงจูงใจจากภาคเอกชนและประชาชนหันมาสนับสนุนงานศิลปะมากยิ่งขึ้น ผู้ที่ทำงานเกี่ยวกับศิลปะการแสดงจะไม่จำเป็นต้องพึ่งพาทุนจากภาครัฐเพียงอย่างเดียว ซึ่งในปัจจุบัน ทุนจากภาครัฐนั้นก็มีข้อจำกัดต่อการสร้างงาน ไม่เพียงพอและไม่ทั่วถึง รวมไปถึง มาตรการงดเว้นภาษีแก่คนทำงานศิลปะ
  • พิจารณาการเปลี่ยนบทบาทภาครัฐจากผู้จัดกิจกรรมศิลปะ เป็นความสัมพันธ์แบบมีระยะห่าง จัดตั้งหน่วยงานอิสระที่บริหารงานโดยผู้ที่มีความเข้าใจด้านศิลปะอย่างแท้จริง รัฐนั้นจะทำหน้าที่บริหารงานรัฐกิจและอุปถัมภ์ศิลปะเพียงเท่านั้น เพื่อให้ศิลปะร่วมสมัยทุกแขนงขับเคลื่อนอย่างเต็มศักยภาพ ภาคประชาสังคมรวมถึงประชาชนสามารถเข้าถึงทรัพยากรได้มากขึ้น
  1.  มีมาตรการช่วยเหลือแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้าน คือ

8.1   ปรับลดค่าใช้จ่ายในการขึ้นทะเบียนแรงงานข้ามชาติ ตามมติคณะรัฐมนตรี วันที่ 29 ธันวาคม 2563 โดยลดค่าตรวจโควิด-19 เป็นรูปแบบการตรวจเชิงรุกโดยภาครัฐ และปรับค่าประกันสุขภาพสำหรับแรงงานข้ามชาติที่ต้องเข้าระบบประกันสังคมให้เหลือเพียง 3 เดือนระหว่างรอสิทธิประกันสังคม ทั้งนี้เพื่อไม่เป็นภาระให้แก่แรงงานข้ามชาติและนายจ้างจนเกินไป และยังทำให้แรงงานข้ามชาติเข้าสู่ระบบเพื่อประโยชน์ในการเฝ้าระวังการระบาดของโควิด-19 รวมทั้งปรับลดค่าใช่จ่ายแรงงานข้ามชาติที่ดำเนินการตามมติ ครม. วันที่ 4 สิงหาคม 2563 (บัตรชมพูใหม่) และมติคณะรัฐมนตรี วันที่ 20 สิงหาคม 2562 โดยยกเว้นเรื่องการตรวจโควิด-19 เป็นรูปแบบการตรวจเชิงรุกโดยรัฐ และลดค่าวีซ่าลง เพื่อลดภาระของแรงงานข้ามชาติและนายจ้าง

8.2   สั่งการสำนักตำรวจแห่งชาติให้ดำเนินการปฎิบัติตามมติคณะรัฐมนตรี วันที่ 29 ธันวาคม 2563 และประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่องการอนุญาตให้คนต่างด้าวบางจำพวกอยู่ในราชอาณาจักรเป็นกรณีพิเศษ ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ตามมติ คณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2563 ที่มีข้อกำหนดไม่ให้มีการจับกุมแรงงานข้ามชาติที่ไม่มีเอกสาร เพื่อรอการดำเนินการตามมติครม. และเพื่อป้องกันการระบาดของโรคโควิด-19 ที่ยังคงปรากฏการจับกุม เช่น วันที่ 6 มกราคม 2564 พื้นที่กรุงเทพมหานคร กรณีสำนักเขตบางกอกน้อย ที่ยังมีการจับกุมดำเนินคดีอยู่

8.3 ดำเนินการผ่อนผันแรงงานข้ามชาติกลุ่มที่กำลังดำเนินการตามมติ ครม. 4 สิงหาคม 2563 ตามขั้นตอน การดำเนินการให้เสร็จภายใน 31 มกราคม 2564 มีแรงงานข้ามชาติทั้งประมาณ 240,000 คน และแรงงานข้ามชาติกลุ่มที่ ต้องต่อวีซ่ารอบสองตามมติ ครม. 20 สิงหาคม 2562  และ กลุ่มมติ ครม. 4 สิงหาคม 2563 จำนวนทั้งประเทศก็ราว ๆ 1.5 ล้านคน  ซึ่งจะต้องไปตรวจสุขภาพและขอตรวจลงตราวีซ่า ในขณะนี้หลาย ๆ สถานพยาบาลมีมาตรการระงับการตรวจสุขภาพเพื่อขอตรวจลงตราวีซ่าของแรงงานข้ามชาติไปแล้ว ทำให้มีความเสี่ยงที่จะดำเนินการไม่ทันตามระยะเวลาที่กำหนด นอกจากนั้นแล้วยังเป็นการดำเนินการที่ก่อให้การการรวมกลุ่มของผู้คนจำนวนมากในสถานที่แออัดซึ่งขัดกับมาตรการป้องกันการระบาดของโรคที่รัฐบาลกำหนด โดยดำเนินการยกเว้นการตรวจลงตราวีซ่า และให้แรงงานสามารถทำงานและอยู่อาศัยในประเทศไทยตามอายุของบัตรชมพู เพื่อลดปัจจัยที่ทำให้เกิดการแพร่ระบาดของโควิด-19 และป้องกันแรงงานข้ามชาติที่ทำงานอย่างถูกต้องตามกฎหมายหลุดจากระบบ

8.4 ดำเนินการผ่อนผันแรงงานข้ามชาติที่หนังสือเดินทางและเอกสารแทนหนังสือเดินทาง (CI/TD) กำลังจะหมดอายุ ภายในช่วงเดือนธันวาคม 2563 และต้นปี 2564 ที่ไม่สามารถต่ออายุวีซ่าและใบอนุญาต ทำงานได้ราว ๆ 300,000 400,000 คนโดยประมาณ อยู่และทำงานในประเทศไทยเป็นการเฉพาะตามอายุของบัตรชมพู เพื่อลดปัญหาการกลายเป็นแรงงานผิดกฎหมายและป้องกันการระบาดของโควิด-19

8.5 กำหนดมาตรการที่ทำให้แรงงานข้ามชาติที่ถูกกักตัวตามมาตรการของรัฐ ขาดรายได้เนื่องจากปิดกิจการชั่วคราว รวมถึงกรณีเลิกจ้างให้สามารถเข้าถึงการชดเชยการขาดรายได้ โดยมีขั้นตอนที่เอื้อต่อการเข้าถึง เช่น มีขั้นตอนการรับค่าชดเชยที่สะดวก ลดเงื่อนไขเรื่องการยื่นเอกสาร หรือมีภาษาของแรงงานข้ามชาติในการรับคำร้อง ทั้งจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในสังกัดกระทรวงแรงงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ

8.6 กำหนดมาตรการจูงใจให้แรงงานข้ามชาติที่ไม่มีเอกสารเข้าสู่งกระบวนการทำเอกสารอย่างถูกต้อง ลดหย่อนค่าทำเอกสารอนุญาตทำงานสำหรับแรงงานข้ามชาติ เพิ่มสิทธิประโยชน์มากมากขึ้น

  1. มีมาตรการลดและป้องกันช่องว่างความเหลื่อมล้ำในสังคมไทย สร้างความมั่นคงเพิ่มอำนาจให้ประชาชน และพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน โดยจะต้องนำมาตรการเก็บภาษีรายได้ในอัตราก้าวหน้าและภาษีความมั่งคั่งจากคนที่ร่ำรวยที่สุด 1% ในสังคมไทยมาบังคับใช้

10. การแพร่ระบาดรอบสองถือเป็นความบกพร่องของเจ้าหน้าที่รัฐ ดังนั้น รัฐบาลของพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ต้องแสดงความรับผิดชอบในฐานะที่เป็นตัวการสร้างความเสียหายให้กับประเทศมาเป็นเวลามากกว่า 6 ปี รวมถึงเป็นผู้ไร้ความสามารถอย่างสิ้นเชิงในการบริหารประเทศในสถานการณ์วิกฤติการแพร่ระบาดของโควิด-19

            ท่ามกลางสภาวะวิกฤติในปัจจุบัน รัฐจำเป็นต้องตระหนักว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วที่จะต้องกระจายความมั่งคั่งในสังคมจากคนร่ำรวยที่สุด 1% ในประเทศ ไปให้กับผู้คน 99% ที่ทำงานหนักเพื่อสร้างประเทศและความมั่งคั่งให้คน 1% มาตลอด เพื่อปากท้องของทุกคนในสังคม และเพื่ออนาคตที่ดีของลูกหลานของพวกเรานับจากนี้

 

แด่สวัสดิภาพของประชาชน 99%

------------------------------------------------------------------

 

 

 

รายชื่อแนบท้าย

 

  1. เครือข่ายแรงงานเพื่อสิทธิประชาชน
  2. กลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีและใกล้เคียง
  3. กลุ่มสหภาพแรงงานย่านรังสิต และใกล้เคียง (กสรก.)
  4. กลุ่มสหภาพแรงงานปู่เจ้าสมิงพรายและใกล้เคียง
  5. กลุ่มศาลายาเนี่ยน - สหภาพนักศึกษาและคนทำงานแห่งศาลายา
  6. กลุ่มแรงงานเพื่อสังคม
  7. เครือข่ายแรงงานอุตสาหกรรมวัสดุก่อสร้างเครื่องเรือนและคนทำไม้แห่งประเทศไทย (BWICT)
  8. เครือข่ายรัฐสวัสดิการเพื่อความเท่าเทียมและเป็นธรรม (We Fair)
  9. เครือข่ายบรรณาธิการและนักเขียน
  10. เครือข่ายแรงงานภาคเหนือ
  11. เครือข่ายสลัม 4 ภาค
  12. ชมรมคนงานสูงวัย
  13. สหภาพแรงงานอุตสาหกรรมวัสดุก่อสร้าง
  14. สหภาพแรงงานสร้างสรรค์และวัฒนธรรม (UCC)
  15. สหภาพแรงงานผู้ผลิตยางรถยนต์แห่งประเทศไทย
  16. สถาบันแรงงานและเศรษฐกิจที่เป็นธรรม (JELI)
  17. สหพันธ์แรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอ การตัดเย็บเสื้อผ้าและผลิตภัณฑ์หนัง แห่งประเทศไทย
  18. สมาพันธ์ศูนย์ประสานงานแรงงานนอกระบบแห่งประเทศไทย
  19. มูลนิธิเพื่อสุขภาพและการเรียนรู้ของแรงงานกลุ่มชาติพันธุ์
  20. มูลนิธิหญิงชายก้าวไกล
  21. มูลนิธิละครไทย
  22. มูลนิธิเพื่อนหญิง
  23. มูลนิธิส่งเสริมความเสมอภาคทางสังคม
  24. Empower Foundation

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท