Tony Woodsome โผล่มาจัดรายการอดีตนายกฯ พบประชาชนใน Clubhouse เล่าที่มานโยบายไทยรักไทย แสดงวิสัยทัศน์ทางเศรษฐกิจอย่างเฟี้ยวฟ้าว แต่เจอคนรุ่นใหม่ถามเรื่องปฏิรูปสถาบัน ถึงกับ Dead Air ถามเรื่องตากใบ ตอบว่าจำไม่ค่อยได้ กลายเป็น #สนั่นทวิตเตอร์

นี่เป็นปรากฏการณ์สะท้อนจุดร่วมจุดต่าง และจุดติ่ง ในฝ่ายประชาธิปไตย ซึ่งในด้านลบ ติ่งถึงขั้นซัดกันพัลวัน บ้างก็ว่าคนถามเคยเป็นสลิ่ม คนรุ่นใหม่เกิดไม่ทันยุคทักษิณ ไม่รู้ว่าระบบราชการ รัฐสวัสดิการดีขึ้นแค่ไหน ฯลฯ

อธิบายแทนทักษิณอย่างนั้นมีแต่จะทำให้แย่ลง เพราะ คนรุ่นใหม่ให้ความสำคัญเรื่องเสรีภาพ สิทธิมนุษยชน ระบอบที่อำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง ไม่ใช่ปากท้องอย่างเดียว

คำถามเรื่องตากใบ เจาะลึกลงไปแยกเป็น 2 ประเด็น หนึ่งคือ ยอมรับหรือไม่ ว่ามีการละเมิดสิทธิมนุษยชนสมัยเป็นนายกฯ สองคือ ณ วันนี้ตระหนักเรื่องสิทธิมนุษยชน แล้วหรือยัง

โทนี่ไม่ทันตั้งตัว พอบอกว่าจำไม่ได้ ก็กลายเป็นดราม่า แต่ถึงมีเวลาเตรียมตัวก็ตอบยากอยู่ดี เพราะกรือเซะตากใบเกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่จำนวนมาก คนเป็นอดีตนายกฯ จะแฉเบื้องหน้าเบื้องหลังใน Clubhouse ก็ลำบาก

แต่หากตอบสั้นๆ ข้อแรกคือทักษิณต้องยอมรับ ข้อสองคือหลังจากตัวเองและมวลชนถูกกระทำ ทักษิณตระหนักแล้ว

นักสิทธิมนุษยชนล้วนจำได้ดีถึงคำพูด “UN ไม่ใช่พ่อ” “NGO รับเงินต่างชาติ” ไม่ต่างกับ 250 ส.ว.กล่าวหา iLaw ร่างรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน คนนิยมทักษิณในยุคนั้นก็ประณามนักสิทธิมนุษยชน “ปกป้องโจร” ทักษิณก็เย้ย “โจรกระจอก” ได้คะแนนนิยมล้นหลาม

ทักษิณวันนั้นเป็นอำนาจนิยม FC อย่าไปโยนเป็นความผิดตำรวจทหาร ทักษิณเห็นพ้องตาม “สายเหยี่ยว” ต้องใช้อำนาจจัดการ กระนั้นในอีกด้าน กรือเซะตากใบก็ไม่ใช่ “สั่งฆ่า” แต่มาจากการใช้ความรุนแรงภายใต้อุดมการณ์รัฐไทย ซึ่งครอบงำทั้งเจ้าหน้าที่และ “คนไทย” ไอ้พวกนี้มันเนรคุณแผ่นดิน มาอาศัยพระบรมโพธิสมภาร ยังคิดจะแบ่งแยกดินแดน เลยมองไม่เห็นความเป็นมนุษย์ จับโยนๆ ขึ้นรถทหาร

อังคณา นีละไพจิตร จึงตั้งข้อสังเกตว่า รัฐไทยไม่เคยตั้งข้อหาทักษิณเรื่องกรือเซะ ตากใบ หรือสงครามปราบยาเสพติด เพราะนอกจากมีเจ้าหน้าที่เกี่ยวข้องจำนวนมาก มันยังเป็นปัญหาจากอุดมการณ์แห่งรัฐ ซึ่งจนบัดนี้ สายเหยี่ยวก็ยังครองอำนาจ ยังใช้วิธีการเดิมหรือรุนแรงกว่าด้วยซ้ำ ในสามจังหวัดใต้

ขณะที่ทักษิณเคยขอโทษ แสดงความเสียใจ รัฐบาลยิ่งลักษณ์ย้อนไปจ่ายเยียวยา พร้อมกับตั้งทวี สอดส่อง มาเป็นเลขาฯ ศอ.บต. พยายามแก้ปัญหาด้วยการเจรจา

ตัวปัญหาที่ใหญ่กว่าตัวทักษิณ คือรัฐความมั่นคงที่เห็นคน 3 จังหวัด คนเสื้อแดง คนรุ่นใหม่ เป็นพวกไม่ใช่ไทย เป็นพวกชังชาติ เป็นภัยต่อความมั่นคง ไม่ต่างกัน

แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัดความรับผิดชอบให้ทักษิณ การมองทักษิณต้องมองอย่างยอมรับความผิดพลาดในอดีต ไม่ใช่พ่อแม้วเป็นศาสดาทำอะไรไม่เคยผิด แต่ก็ไม่ใช่คนรุ่นใหม่จะยี้เสียหมดโดยไม่คำนึงถึงคุณค่าทั้งในอดีตและปัจจุบัน

อย่างน้อย โทนี่วันนี้ ก็ยินดีปรับตัวเข้าสู่โลก disrupt เผชิญหน้ากับคนรุ่นใหม่ ไม่เหมือนบางคนมัวแต่เล่น TikTok หรือกลัวคำถาม 99 ศพจนเข้าคลับเฮาส์ไม่ได้

คำถามใหญ่กว่าน่าจะเป็นข้อเรียกร้องม็อบราษฎรข้อที่ 3 ซึ่งทักษิณและพรรคเพื่อไทยแสดงให้เห็นชัดเจนว่า “ไม่แตะ”

พรรคก้าวไกลยื่นแก้ 112 พรรคเพื่อไทยเงียบกริบ แต่ก็ปรับปรุงพรรค แสดงคุณภาพเต็มสิบในการอภิปรายไม่ไว้วางใจ พลิกจากปีที่แล้วแบบหลังบาทาเป็นหน้ามือ อภิปรายถุงมือยาง รถไฟฟ้า เหมืองอัครา ฯลฯ ขณะที่ก้าวไกลแหลมเรื่องวัคซีน “ตั๋วช้าง”

ยุทธศาสตร์เพื่อไทยยุคปรับใหม่ ชัดเจนว่าชู “2 ข้อ” แก้รัฐธรรมนูญให้ได้รัฐบาลจากการเลือกตั้ง แล้วโชว์วิสัยทัศน์ทางเศรษฐกิจว่าเหนือกว่าประยุทธ์ทุกด้าน

มองมุมหนึ่งก็เป็นพลังกระหนาบ มองอีกมุมก็อาจขวางทางกัน แต่ก็เป็นยุทธศาสตร์ที่กำหนดจากจุดเด่นและข้อจำกัดของตัวเอง เพราะถ้าพรรคเพื่อไทยประกาศแก้ 112 เหลียวมาข้างหลังอาจไม่เหลือ ส.ส.สักคน

เช่นเดียวกับโทนี่ที่เจ็บมาเยอะ มีห่วงเยอะ เขาทำได้แค่นี้ แต่โทนี่ก็ช่วยข่มประยุทธ์เรื่องฝีมือบริหาร

พูดอีกอย่าง พรรคเพื่อไทยกำหนดแล้วว่าจะเลือก Mass Market ใครอยากแหลมคมกว่า ก็เลือกพรรคก้าวไกล (หรือตั้งพรรคราษฎรใหม่) จะบรรลุเป้าไหมก็ให้ประชาชนตัดสิน

ทิศทางของ 2 ยุทธศาสตร์ มีทั้งด้านที่เป็นมิตรกัน มีจุดร่วมกัน และมีจุดต่าง มีความขัดแย้งกัน จนอาจขัดขากัน ถ้าจัดการไม่ดีหรือใช้อารมณ์ “ติ่ง” นำ เช่นถ้าเอาแต่เหยียดกัน หรือโจมตีแกนนำม็อบไม่ควรเสนอข้อสาม (แต่ม็อบ 2 ข้อไม่เห็นมี)

ขัดไปขัดมา ถ้าม็อบหมดพลัง แพ้เมื่อไหร่ก็ไม่มีที่ยืนด้วยกันทั้งหมด ไม่ว่าติ่งส้มติ่งเพื่อไทย

ที่มา: ข่าวสดออนไลน์ www.khaosod.co.th/politics/hot-topics/news_6033452