น้ำตาซึมกำซาบยามปลาบปลื้ม
ช่างด่ำดื่มลืมทุกอย่างเอาวางไว้
บวกด้วยความปิติผลิกลางใจ
นัยน์ตาใครต่อใครท้นล้นขอบตา
แล้วพลันเอ่อออกนองเปียกสองปราง
สายตาพร่างมัวมนจนพรายพร่า
ทุกปวงความมุ่งมาดปรารถนา
เมื่อคำมั่นสัญญาถูกอาทร
คู่ความสุขคือความเศร้าเงาโศกศัลย์
ความอัดอั้นอนิจจามาหลอกหลอน
ในแววตาอันอาลัยใจอาวรณ์
น้ำอุ่นร้อนทะลักทลายเป็นสายธาร
เพราะทนทุกข์จึงลุกสู้แลรู้ผล
นั่นมวลชนพม่ามหาศาล
หนึ่งเสียงสิทธิ์ชีวิตตนทนดักดาน
ยังไม่ผ่านทรชนบนแผ่นดิน
เมื่อเหลียวดูแผ่นดินถิ่นเพื่อนบ้าน
กี่แรงงานไปสยามโดนหยามหมิ่น
เป็นคนใช้ในบ้านงานชาชิน
มากมายดิ้นรนล้นเหงื่อบนเรือประมง
วันนี้กี่วีรชนแล้วแถวมัณฑะเลย์
ย่างกุ้งชเวดากองก้องสาปส่ง
ประชาธิปไตยไฉนไม่ดำรง
วนทิวธงพม่ามาเฟียละเหี่ยใจ
ก้อนสะอื้นกี่หมื่นแสนแล่นสู่หน้า
จนตาพร่าพรายหม่นคนร้องไห้
เมื่อเห็นทุกข์ต้นเหตุแห่งเภทภัย
อำเภอใจปืนในมือคือหลักคน
ความสงสารก่อการสะอื้นขึ้นในอก
เพื่อนบ้านตกนรกหมกหมองหม่น
ไม่ต่อสู้ก็ต้องอยู่อย่างไทยทุรายทุรน
น้ำตาตกในล้นจนยากเอย