ช่วงที่มีการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ในฤดูร้อนปี 2563 พบว่าการจ้างงานช่วงปิดเทอมของวัยรุ่นในสหรัฐฯ (ช่วงเดือน มิ.ย.-ส.ค.) ลดลงสู่ระดับต่ำสุดนับตั้งแต่เกิดภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่เมื่อปี 2551 แม้การจ้างงานในฤดูร้อน 2564 มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นกว่าปี 2563 แต่ในระยะยาวแนวโน้มของวัยรุ่นสหรัฐฯ ที่ทำงานช่วงฤดูร้อนก็จะมีแนวโน้มลดลงต่อไป

ฤดูร้อนที่ผ่านมา (ปี 2563) มีวัยรุ่นสหรัฐฯ น้อยกว่า 1 ใน 3 (ร้อยละ 30.8) ที่มีงานทำ | ที่มาภาพ: The Post-Standard/Landov (อ้างใน NPR)

ช่วงที่มีการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ในฤดูร้อนปี 2563 พบว่าการจ้างงานช่วงปิดเทอมของวัยรุ่นในสหรัฐฯ (ช่วงเดือน มิ.ย.-ส.ค.) ลดลงสู่ระดับต่ำสุดนับตั้งแต่เกิดภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่เมื่อปี 2551 ตามการวิเคราะห์จากข้อมูลการจ้างงานล่าสุดโดย Pew Research Center

ฤดูร้อนที่ผ่านมา (ปี 2563) มีวัยรุ่นสหรัฐฯ น้อยกว่า 1 ใน 3 (ร้อยละ 30.8) ที่มีงานทำ เนื่องจากสถานที่ต่าง ๆ ที่มีแนวโน้มว่าจะจ้างงานพวกเขาและเธอในช่วงฤดูร้อนอย่างร้านอาหาร ร้านค้า สถานที่นันทนาการ สถานที่ท่องเที่ยว ถูกสั่งปิดหรือต้องลดการดำเนินงานลงเนื่องจากการระบาดของ COVID-19 ทั้งนี้เมื่อเทียบกับช่วงฤดูร้อนในปี 2562 มีวัยรุ่นถึงร้อยละ 35.8 ทำงานช่วงฤดูร้อน

ส่วนสถิติย้อนหลังไปในปี 2543 วัยรุ่นมากกว่าครึ่ง (ร้อยละ 51.7) ใช้เวลาทำงานในช่วงวันหยุดฤดูร้อน ทั้งขายเสื้อยืด ทำงานในร้านไอศกรีม หรือทำงานอย่างอื่นเพื่อหารายได้เสริมในช่วงปิดเทอม ตั้งแต่นั้นมาพบว่าสัดส่วนของวัยรุ่นที่ทำงานในช่วงฤดูร้อนลดลงเรื่อย ๆ และถึงจุดต่ำสุดที่สุดในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจปี 2551-2552 ที่มีวัยรุ่นทำงานในช่วงฤดูร้อนเพียงร้อยละ 29.6

แบบแผนสัดส่วนการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนในสหรัฐฯ

ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 (พ.ศ.2483-2492) จนถึงช่วงทศวรรษ 1980 (พ.ศ.2523-2532) การจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนในสหรัฐฯ เป็นไปตามแบบแผนที่ค่อนข้างสม่ำเสมอ นั่นคือมีการเพิ่มขึ้นในช่วงเวลาที่เศรษฐกิจดีและลดลงในช่วงระหว่างและหลังเกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอย โดยอัตราการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนมีความเปลี่ยนแปลงในช่วงที่ค่อนข้างแคบ ที่ร้อยละ 46.3 (ต่ำสุดในปี 2506) ถึงร้อยละ 58 (สูงสุดในปี 2521)

แบบแผนนี้เริ่มเปลี่ยนไปในทศวรรษ 1990 (พ.ศ.2533-2542) เมื่ออัตราการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนไม่ได้ลดลงตามภาวะถดถอยในปี 2533-2534 ตามแบบแผนปกติ และการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนกลับลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงที่เกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอยในปี 2544 และลดลงอย่างมากในช่วงระหว่างและหลังเกิดภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่ในปี 2550-2552 แม้ต่อมาอัตราการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนจะสูงขึ้นแต่ก็ไม่เคยกลับไปสู่ระดับก่อนภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่ในปี 2550-2552 อีกเลย

วัยรุ่นอายุ 16-19 ปี ในสหรัฐฯ ตกงานงานประมาณ 1.9 ล้านคนช่วง COVID-19

การระบาดใหญ่ของ COVID-19 และข้อจำกัดทางเศรษฐกิจที่บังคับใช้เพื่อต่อสู้กับการแพร่ระบาดนั้น ได้ส่งผลให้ตลาดงานของวัยรุ่นพลิกกลับเช่นเดียวกับตลาดแรงงานทั้งหมดในสหรัฐฯ วัยรุ่นอายุ 16-19 ปี ประมาณ 1.9 ล้านคนตกงานระหว่างเดือน ก.พ.-เม.ย. 2563 แม้ว่าจะมีการฟื้นตัวบ้างในเดือน พ.ค. 2563 แต่จำนวนวัยรุ่นที่ทำงานในเดือน ก.ค. 2563 ซึ่งปกติจะเป็นเดือนที่มีการจ้างงานสูงสุดในช่วงฤดูร้อน ลดลงมากกว่า 1 ล้านตำแหน่ง เมื่อเทียบกับเดือน ก.ค. 2562 

ในขณะที่วัยรุ่นที่อายุน้อยกว่า คือกลุ่มอายุ 16-17 ปี ก็ยังคงมีแนวโน้มที่จะทำงานในช่วงฤดูร้อนน้อยกว่าวัยรุ่นที่อายุมากกว่า แต่พวกเขาก็ตกงานในอัตราที่ต่ำกว่าวัยรุ่นที่มีอายุมากกว่า (อายุ 18-19 ปี) อัตราการจ้างงานเฉลี่ยของฤดูร้อนปี 2563 สำหรับกลุ่มวัยรุ่นอายุ 16-17 ปี อยู่ที่ร้อยละ 22.3 ลดลงเพียงร้อยละ 2 จากปี 2562 แต่สำหรับกลุ่มวัยรุ่นอายุ 18-19 ปี การจ้างงานภาคฤดูร้อนในปี 2563 เฉลี่ยอยู่ที่ร้อยละ 40.5 เทียบกับร้อยละ 47.8 ในปี 2562

วัยรุ่นผิวขาวมีแนวโน้มที่จะได้งานในช่วงฤดูร้อนและในช่วงที่เหลือของปีมากกว่ากลุ่มอื่น

วัยรุ่นผิวขาวในสหรัฐฯ มีแนวโน้มที่จะได้งานในช่วงฤดูร้อนและในช่วงที่เหลือของปีมากกว่ากลุ่มอื่น | ที่มาภาพ: The Oklahoman

Pew Research Center ยังระบุว่าวัยรุ่นผิวขาวในสหรัฐฯ มีแนวโน้มที่จะได้งานในช่วงฤดูร้อนและในช่วงที่เหลือของปีมากกว่าวัยรุ่นกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ แนวโน้มนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแม้ในช่วง COVID-19 ระบาด โดยเฉลี่ยในฤดูร้อนที่ผ่านประมาณ 1 ใน 3 (ร้อยละ 33.4) ของวัยรุ่นผิวขาวอายุ 16-19 ปี ได้รับการว่าจ้างในช่วงฤดูร้อน เมื่อเทียบกับวัยรุ่นฮิสแปนิกที่ร้อยละ 25.8 วัยรุ่นผิวดำ ร้อยละ 25.1 และวัยรุ่นเอเชีย ร้อยละ 14.3

ภาพสะท้อนการจ้างงานวัยรุ่นที่ลดลง

การลดลงของการจ้างงานวัยรุ่นในช่วงฤดูร้อนที่เกิดขึ้นนี้ อาจเป็นภาพสะท้อนของการจ้างงานคนรุ่นใหม่โดยรวมที่มีแนวโน้มลดลงในระยะยาว ซึ่งแนวโน้มนี้ยังเกิดขึ้นในกลุ่มประเทศที่มีฐานะทางเศรษฐกิจดีอื่น ๆ นอกเหนือจากสหรัฐฯ อีกด้วย

นอกเหนือจากเหตุผลเฉพาะเกี่ยวกับการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ที่ทำให้วัยรุ่นมีงานทำลดลงในช่วงฤดูร้อนที่แล้ว นักวิจัยยังได้ตั้งสมมติฐานอื่น ๆ ด้วยอาทิเช่น :-

- ตำแหน่งงานระดับเริ่มต้น เช่น พนักงานขาย หรือผู้ช่วยในสำนักงาน ลดน้อยลงในทศวรรษที่ผ่านมา
- โรงเรียนและสถานศึกษาอื่น ๆ เลื่อนการปิดเทอมออกไป
- มีนักเรียนลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนมัธยมหรือวิทยาลัยมากขึ้นในช่วงฤดูร้อน 
- วัยรุ่นจำนวนมากขึ้นที่ทำงานบริการชุมชนหรืองานอาสาสมัคร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อกำหนดในการสำเร็จการศึกษา หรือเพื่อทำให้ใบสมัครวิทยาลัยของตนสมบูรณ์ 
- นักศึกษาฝึกงานที่ไม่ได้รับค่าจ้างมีจำนวนเพิ่มขึ้น ซึ่งสำนักสถิติแรงงานไม่นับว่าเป็นลูกจ้าง

ประเภทของการจ้างงานวัยรุ่นในช่วงฤดูร้อน

ในด้านประเภทของการจ้างงานวัยรุ่นในช่วงฤดูร้อน พบว่ามาก 1 หนึ่งใน 3 (ร้อยละ 35.1) ของวัยรุ่นประมาณ 5.4 ล้านคน ที่ทำงานในเดือน ก.ค. 2563 ทำงานในภาคธุรกิจที่พักและบริการอาหาร เช่น โรงแรม ร้านอาหาร และอื่น ๆ เมื่อเทียบกับร้อยละ 31.9 ในเดือน ก.ค. 2562 และร้อยละ 22.6 ในเดือน ก.ค. 2543 ตามข้อมูลของสำนักสถิติแรงงานสหรัฐฯ (BLS) พบว่าภาคการค้าปลีกที่เคยเป็นแหล่งจ้างงานสำคัญของวัยรุ่นได้เข้าสู่ภาวะตกต่ำมาหลายปี และเพิ่งฟื้นตัวในช่วงฤดูร้อนปี 2563 นี้เอง ซึ่งภาคการค้าปลีกจ้างงานคิดเป็นประมาณ 1 ใน 4 (ร้อยละ 24.5) ของการจ้างงานวัยรุ่นทั้งหมดในช่วงฤดูร้อน ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ภาคการค้าปลีกจ้างงานวัยรุ่นในช่วงฤดูร้อนลดลงจากร้อยละ 24 ในปี 2543 ลงเหลือเพียงร้อยละ 19 ในปี 2562

ส่วนภาคการก่อสร้างและภาคการผลิต ซึ่งเคยจ้างงานวัยรุ่นรวมกันประมาณร้อยละ 12.6 ในเดือน ก.ค. 2543 ลดลงเหลือเพียงร้อยละ 7 ในเดือน ก.ค. 2563 ภาคศิลปะ ความบันเทิง และนันทนาการ ซึ่งเติบโตอย่างต่อเนื่องในฐานะนายจ้างช่วงฤดูร้อนของวัยรุ่นตั้งแต่ปี 2543 ก็ลดลงเหลือเพียงร้อยละ 6.7 ของการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนทั้งหมดในปี 2563 เทียบกับร้อยละ 9.3 ในปี 2562

ส่วนข้อมูลด้านอาชีพ (ที่ไม่ใช่ภาคอุตสาหกรรม) แสดงให้เห็นว่าหมวดหมู่งานช่วงฤดูร้อนจำนวนมากยังคงแตกต่างกันอย่างชัดเจนตามเพศ ตัวอย่างเช่น เมื่อเดือน ก.ค. 2563 วัยรุ่นหญิงร้อยละ 27.6 ทำงานขาย เทียบกับวัยรุ่นชาย ร้อยละ 12.8 นอกจากนี้วัยรุ่นหญิงมีแนวโน้มที่จะได้งานดูแลและการบริการมากกว่าผู้ชายถึง 3 เท่า (ร้อยละ 9.7 เทียบกับร้อยละ 3.2) และมีแนวโน้มที่จะได้งานสนับสนุนในสำนักงานและการบริหารมากกว่าอีกด้วย (ร้อยละ 11.2 ของวัยรุ่นหญิงเทียบกับร้อยละ 7.7 ของวัยรุ่นชาย) ในทางกลับกัน วัยรุ่นชายมีแนวโน้มที่จะมีงานขนส่งและเคลื่อนย้ายวัสดุมากกว่าวัยรุ่นหญิง (ร้อยละ 17.9 เทียบกับร้อยละ 5); งานก่อสร้างและงานสกัด (ร้อยละ 8.8 เทียบกับ ร้อยละ 0.1); งานติดตั้ง บำรุงรักษา และซ่อมแซม (ร้อยละ 3.4 เทียบกับร้อยละ 0.1)

หลังวิกฤต COVID-19 ในสหรัฐฯ คลี่คลาย และการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อนในระยะยาวจะเป็นอย่างไร?

แม้การจ้างงานในฤดูร้อน 2564 มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นกว่าปี 2563 แต่ในระยะยาว แนวโน้มของวัยรุ่นสหรัฐฯ ที่ทำงานช่วงฤดูร้อนก็จะมีแนวโน้มลดลงต่อไป | ที่มาภาพ: WNYC Studios

หลังวิกฤต COVID-19 ในสหรัฐฯ คลี่คลาย พบว่าแนวโน้มงานการจ้างงานวัยรุ่นเพิ่มขึ้น มีวัยรุ่นอายุ 16-19 ปี 5.3 ล้านคน ได้รับการว่าจ้างในเดือน พ.ค. 2564 (ยังไม่ใช่การจ้างงานช่วงฤดูร้อนที่จะเริ่มนับระหว่างเดือน มิ.ย.-ส.ค.) ซึ่งตัวเลขนี้เป็นตัวเลขการจ้างงานวัยรุ่นในเดือน พ.ค. ที่สูงสุดนับตั้งแต่ปี 2551 แต่ก็ยังมีวัยรุ่นประมาณ 562,000 คนที่ว่างงาน ซึ่งเป็นจำนวนที่ลดลงกว่าในปี 2563 เป็นอย่างมาก ที่วัยรุ่นประมาณ 1.7 ล้านคนต้องว่างงาน อัตราการว่างงานในกลุ่มอายุระหว่าง 16-19 ปี เหลือเพียงร้อยละ 9.5 ซึ่งลดลงอย่างมากจากอัตราว่างงานร้อยละ 30.7 เมื่อเดือน พ.ค. 2563

ตัวเลขเหล่านี้อาจบ่งบอกถึงการจ้างงานวัยรุ่นช่วงฤดูร้อยที่จะถึงนี้ ว่าจะมีสถานการณ์ดีขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับปี 2563

อย่างไรก็ตาม ในระยะยาวแนวโน้มของวัยรุ่นที่ทำงานช่วงฤดูร้อนก็จะมีแนวโน้มลดลงต่อไป แม้ว่าในเดือน พ.ค. 2564 จะมีวัยรุ่นวัยทำงานมากกว่าในเดือน พ.ค. 2543 (16.4 ล้านคน เทียบกับ 15.9 ล้านคน) แต่กระนั้นก็เพราะว่ามีวัยรุ่นอยู่ในกลุ่มกำลังแรงงานน้อยกว่ามาก (5.9 ล้านคน ณ เดือน พ.ค. 2564 ลดลงจาก 8.1 ล้านคน ณ พ.ค. 2543) และประมาณการว่าวัยรุ่น 10.6 ล้านคน หรือ 2 สองใน 3 ของประชากรอายุระหว่าง 16-19 ปี ในสหรัฐฯ อยู่นอกกลุ่มกำลังแรงงานโดยสิ้นเชิง เทียบกับ 7.8 ล้านคน (ร้อยละ 49.1) ในเดือน พ.ค. 2543 

ที่มาเรียบเรียงจาก
During the pandemic, teen summer employment hit its lowest point since the Great Recession (DREW DESILVER, Pew Research Center)