รัฐล้มเหลวคือเหวห้วงหายนะ
รัฐสวะประชาชนจะก่นด่า
บริหารออกทะเลเสียเวลา
กี่ปีที่ทนดูมาประชาชน
โรคระบาดโควิด 19 บุกชาวโลก
สร้างทุกข์โศกโรคภัยให้หมองหม่น
มาทดสอบระบอบประยุดที่สุดทน
ระบอบสัปดนโดนถล่มล่มทั้งบาง
แพทย์พยาบาลด่านหน้าท้าไวรัส
แน่นขนัดศัตรูอยู่รอบข้าง
ผู้ป่วยล้นแต่ละวันตีบตันทาง
ศัตรูอย่างโควิด คิดไม่ทัน
มาในร่างบางเบาเข้าเที่ยวท่อง
เป็นละอองจ้องปอดคนมันด้นดั้น
ชอบกินแต่ปอดคนชอบกลครัน
ไม่เลือกชั้นวรรณะมรณา
ถึงเวลาจะต้องเลือกยะเยือกหนาว
หมอปวดร้าวเอาใครไว้ให้รักษา
เห็นคนป่วยมาหาหมอทรมา
กลั้นน้ำตาพาพ้นภัยกลัวไม่ทัน
ช่วยใครก่อนใครหลังหมอชั่งใจ
จะเอาไว้ในความหวังต้องสั่งนั่น
แต่ต้องทิ้งใครอีกคนทนเหมือนกัน
หมอคงสั่นกลั้นน้ำตาเอ่อมาแล้ว
นี่คือคนบนเส้นทางกลางทุกข์ยาก
ความรู้มากอยากช่วยคนแต่ล้นแถว
มัจจุราชรอดูหมอรู้แกว
ตัวหมอก็ไม่แคล้วใจแป้วกัน
ผองท่านที่มีแนวรบพบแนวหน้า
ถ้าหากว่ามีอาวุธสุดหวาดหวั่น
กำลังใจในสนามความสำคัญ
ความผูกพันผู้บังคับบัญชากล้าแกล้วเอย.