ยุคสมัยให้ความเศร้าเข้าพลิกฟ้า
ถึงเวลาอนาคตปรากฏใหม่
ลาวาพาถ่านเถ้าภูเขาไฟ
ที่อัดอั้นเอาไว้ในใจกลาง
เขื่อนเมื่อน้ำเต็มทั่วน่ากลัวแตก
อยู่ใต้เขื่อนย่อมแบกกลัวแยกร่าง
เมื่อพายุทะลุฟ้าใดมาขวาง
อาจปลิวคว้างทางไปในกำลัง
ดินน้ำลมไฟนี้ที่แปรผัน
ในนิรันดรลบโดนกลบฝัง
จะคงเหลือแต่ดีที่จีรัง
ชั่วเกิดขึ้นตั้งอยู่คู่ดับไป....
เหมือนเชือกใช้ผูกปมสังคมมนุษย์
รุ่นหลังขุดชั้นดินตำนานก็ขานไข
ยุคหินดินเผาสุกยุคเหล็กไฟ
ยุคสมัยในชั้นดินถิ่นโลกา
วิชาการโบราณคดีจึงมีขึ้น
ใต้ความชื้นของพื้นดินสิ้นค้นหา
ระบุบอกป้ายปักหลักวิชา
ว่าสืบมาแต่สมัยใกล้ไกลกัน
สามารถชี้มีระยะชีวประวัติ
แบ่งแยกจัดสัดส่วนชวนคิดฝัน
แต่ละยุคทุกระยะจะสัมพันธ์
มนุษย์สรรค์สร้างชัดวิวัฒนาการ
สังคมเจริญขึ้นเรื่อย ๆ ผ่านเหนื่อยล้า
ผ่านโง่งมงายมามหาศาล
พบปัญหาสารพันอันธพาล
จนเกิดศาลสถิตยุติธรรม
ให้โจทก์จำเลยมีทนายได้ช่วยคิด
เพื่อถูกผิดพิษภัยไม่ถลำ
บันทึกนี้มีไว้ได้จดจำ
หนึ่งในตำนานคนอานนท์ นำภา เอย