“เราไม่มีจะกิน เราก็ต้องหาผักที่พอจะมาเลี้ยงชีพได้มากิน แล้วก็ไม่รู้ว่ามันช่วยในส่วนไหนบ้าง ก็กินๆ เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดไป”
“ถ้าไม่มีมาม่ากับปลากระป๋อง แกก็บอกว่าจะไปเก็บผักมากินแบบมั่วๆ เลย ก็คือถ้าไม่มีกิน เราก็ต้องทำอย่างนั้น”
เสียงสะท้อนบางส่วนจากคนในชุมชนบางกลอยในวันที่ป่าแก่งกระจานเป็นมรดกโลก แต่คนในชุมชนกำลังประสบวิกฤตการณ์จากการขาดแคลนอาหารและโรคระบาด ซึ่งนอกจากจะไม่สามารถทำเกษตรกรรมอย่างที่เคยทำได้ คนในชุมชนยังไม่สามารถไปเป็นแรงงานในเมืองเนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 ที่ยังคงดำเนินอยู่ในปัจจุบัน
และยังมีสถานการณ์โรคระบาดที่ทำให้การใช้ชีวิตของคนในชุมชนลำบากมากขึ้น ซึ่งล่าสุดมีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องขึ้นไปตรวจอาการในเบื้องต้นแล้ว อยู่ระหว่างการติดตามผลและดำเนินการรักษาต่อไป