กวีประชาไท: ถอดอิฐทีละก้อน… จากกำแพง

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

 

 

1
เคย ‘ยืน’ ด้วยความเต็มใจ
จนกระทั่ง ‘ยืน’ ด้วยความเคยชิน
เคยอาย  ที่จะ ‘นั่ง’
จนกระทั่งรู้สึกอาย  ที่จะ ‘ยืน’
เคย ‘ยืน’ ด้วยสำนึกเป็นปกติ
กระทั่งต้องขอให้มีความกล้า  ที่จะ ‘ยืน’
ถึงอย่างนั้น
สำนึกเป็นปกติกว่า  ที่จะ ‘นั่ง’ ในโรงหนัง
เรื่องราวเล็กๆกับสิ่งละอันพันละน้อย
ปรากฏรูปรอยความเปลี่ยนแปลง
ถอดอิฐออกทีละก้อน…  จากกำแพง
คือภารกิจของกาลเวลา

2
คนหนุ่มสาวเมินหมางปริญญาพร้อมจารีตที่เนื่องมากับมัน
ยากจะเชื่อว่าค่านิยมกลับกลายเป็นข้าฯไม่นิยม
เรื่องราวเล็กๆกับสิ่งละอันพันละน้อย
ปรากฏรูปรอยความเปลี่ยนแปลง
ถอดอิฐออกทีละก้อน…  จากกำแพง
คือภารกิจของปัจจุบันและอนาคต

3
‘นอมินี’ ฝ่ายอนุรักษนิยมเพิ่มเพดาน ‘ความน่ากลัว’
สะท้อนด้านกลับ - สภาพจิตใจของพวกเขา
สั่นเทาและหวาดหวั่นเพิ่มขึ้นทุกเวลานาที
ไม่ยินยอมอ่อนข้อต่อวันเวลา
ตกแต่งกำแพงเก่ามอมเมาตนเอง
ฝันจะเป็นปัจจุบันนิรันดร
แต่อิฐในกำแพงร่วงหล่นทีละก้อน
สั่งสม ‘กาลสมัย’ ที่มีพลวัตเด่นชัดของความเปลี่ยนแปลง
ถอดอิฐออกทีละก้อน…  จากกำแพง
คือสัจธรรมที่อดีตไม่อาจหลีกพ้นกาละของตน

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท