กวีประชาไท: เจ้ากับข้า = เรา แด่ฝันของนักบินอวกาศ เบนจา อะปัญ และผองสหาย

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

 

 

สายลมหนาวเจ้าพัดมาพาข้าตื่น
ตอนดึกดื่นขยับผ้าพาห่มร่าง
กลิ่นห้องขังของคุกสุขอ้างว้าง
นักเดินทางอย่างข้าละล้าละลัง

เพราะเหตุใดใครพาข้ามาเจอเจ้า
ระหว่างเราใดหรือคือความหลัง
ผลักดันข้าฝักใฝ่ในภวังค์
ข้าเพียงหวังชีวิตที่ดีกว่านี้

ข้าเกิดมาเป็นสามัญชนเที่ยวค้นหา
ว่าเกิดมาเป็นมนุษย์ยุติที่
โลกจริง ๆ สิ่งแบ่งปันอันเปรมปรีด์
เป็นความดีสุดท้ายที่หมายเรา?

โลกเสมือนจริงวิ่งวนแข่งแฝงชีวิต
ให้ข้าคิดต่างไปไกลจากเจ้า
ยุค 5 จี 6 จี ขยี้เขย่า
ใครยังเฝ้าเศร้า 3 จี 4 จีอยู่

โลกจริง ๆ เป็นอย่างไรใช่เรื่องเล่น
ชอบซ่อนเร้นเห็นต่างอย่างเป็นคู่
โลกเดียวกันแบ่งคิดมิตรศัตรู
เราคือผู้รู้จริง ๆ ? สิ่งเดียวกัน

เจ้ากับข้าเสมอภาคยากคลาเคลื่อน
โลกเสมือนจริงได้ในความฝัน
ใครปลุกข้าขึ้นมามองหาตะวัน
แสงแดดอันอบอุ่นกระตุ้นท้า

โลกเสมือนจริงสิงสู่คู่เก่าใหม่
บัดนี้ไม่มัวเมาเราพบว่า
อันเทคโนโลยี่ที่พัฒนา
ได้นำพาข้ากับเจ้ารู้เท่าเทียม

สามัญชนคนอย่างข้ามาติดคุก
เข้าสู่ยุคเสมือนจริงยิ่งยอดเยี่ยม
วางแผนไปดวงดาวดูรู้ไม่เจียม
ความหวังเปี่ยมหัวใจให้พรายพราว

ฤดูกาลผ่านวนบนดาวโลก
สายลมโบกโบยพาอากาศหนาว
เทือกภูสูงคนมุ่งไปใกล้แสงดาว
ชวนหนุ่มสาวกางเต้นท์หลบเร้นลม

ข้าวางแผนเดินทางอยู่กลางคุก
หลับตื่นปลุกเสรีภาพตราบขื่นขม
ภราดรภาพอาบหัวใจให้รื่นรมย์
หวังชื่นชมแสงดาวบนภูดูด้วยกัน

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท