'A Theory of Justuce' หรือ 'ทฤษฎีความยุติธรรม' ของจอห์น รอลส์ อาจเรียกได้ว่าเป็นภาคบังคับของนักอ่านที่สนใจปรัชญาการเมือง ถือเป็นหนังสือที่มีอิทธิพลสูงเล่มหนึ่งของศตวรรษที่ 20 และยังชวนขบคิดต่อเนื่องถึงศตวรรษนี้
ในยุคที่รอลส์กำลังฟูมฟักความคิด โลกแห่งวิชาการแห้งแล้ง จมติดกับความเชื่อที่ว่าไม่มีใครสามารถค้นคิดทฤษฎีใหม่ๆ ได้อีกแล้ว ทำได้เพียงศึกษา ตีความ และขยายสิ่งเดิมที่มีอยู่
ทว่า รอลส์ไม่เชื่อ เขาทะเยอทะยานกว่านั้น ใช้เวลายาวนานกลั่นออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้ ด้วยหวังว่าจะสร้างทฤษฎีความยุติธรรมที่สามารถนำไปปรับใช้ได้จริงบนโลกที่เรายืนอยู่
ภายหลังหนังสือเผยแพร่ มันก็กลายเป็นที่ถกเถียง ได้รับการยอมรับและโต้แย้งจากนักคิดมากหน้าหลายตา ความยุติธรรมในฐานะความเป็นธรรมของเขาทั้งถูกชื่นชมและก่นด่า...เป็นธรรมดา ถือว่าหนังสือทำหน้าที่ได้โดยสมบูรณ์
ปีที่ผ่านมาเป็นปีครบรอบ 50 ปีที่ 'A Theory of Justice' ตีพิมพ์เผยแพร่เป็นครั้งแรก ผมชวน อ.ปิยฤดี ไชยพร จากภาควิชาปรัชญา คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มาบอกเล่าถึงที่มาที่ไป ทฤษฎี และอิทธิพลของหนังสือเล่มนี้