“มาตั้งแต่ 2 ทุ่ม”

“เลิกงานทุ่มครึ่ง กลับห้องอาบน้ำมานอนรอที่นี่เลย”

“มาจากแม่แตง ถึงนี่ตั้งแต่ 6 โมงเย็น”

“มาตั้งแต่ 3 ทุ่ม มากัน 3 คน พ่อแม่ลูก”

1 เม.ย. 2565 ประมวลภาพแรงงานข้ามชาติเชียงใหม่นอนเฝ้าสำนักงานจัดหางาน เพื่อรอรับบัตรคิวต่อใบอนุญาตทำงาน หลังคณะรัฐมนตรีมีมติให้แรงงานข้ามชาติ 3 สัญชาติ (กัมพูชา ลาว และเมียนมา) ดำเนินการต่อใบอนุญาตทำงานให้แล้วเสร็จภายในวันที่ 31 มี.ค. 2565 และเนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 ทำให้สำนักงานจัดหางานจังหวัดเชียงใหม่ (สาขาย่อย) สถานที่ต่อใบอนุญาตทำงาน จำกัดรับดำเนินการเพียง 500 – 700 คิวต่อวัน ทั้งนี้ ตัวเลขอย่างไม่เป็นทางการจังหวัดเชียงใหม่มีแรงงานข้ามชาติที่ต้องเข้ารับการต่อใบอนุญาตทำงานในครั้งนี้ราว 60,000 คน ส่งผลให้แรงงานข้ามชาติหลายคนต้องมานอนรอคิวต่อใบอนุญาตทำงานข้ามวัน

ประเภทงานที่ต้องยื่นขอต่อใบอนุญาตทำงาน ได้แก่ งานแม่บ้าน กรรมกร ช่างก่อสร้างอาคาร ช่างก่ออิฐ ช่างไม้ ลูกจ้างขายของหน้าร้าน ทั้งหมดเป็นงานส่วนใหญ่ที่แรงงานข้ามชาติเชียงใหม่เข้าไปสัมพันธ์ด้วย เหตุผลอีกประการหนึ่งที่แรงงานต้องรีบมาต่อคิวข้ามวันข้ามคืน เนื่องจากนายหน้ารับต่อใบอนุญาตทำงานหลายคนจะส่งคนมาเฝ้าที่สำนักงานจัดหางานเช่นกัน และเมื่อเจ้าหน้าที่เปิดให้จองคิวคนของนายหน้าจะทำการวางเอกสารบนเก้าอี้ที่จัดไว้ จองคิวให้แก่แรงงานที่เสียเงินจ้างนายหน้าทีละหลายสิบคิว ซึ่งนายหน้ามิได้มีเพียงเจ้าเดียว

แรงงานข้ามชาติที่มาจองคิวต่อใบอนุญาตทำงานด้วยตัวเองจึงต้องต่อสู้กับจำนวนคิวที่จำกัดในแต่ละวัน และกลุ่มนายหน้าที่มาจองคิวให้ลูกค้า

แรงงานข้ามชาติครอบครัวหนึ่งที่เราพบมานอนรอคิวตั้งแต่ 21.00 น. ของคืนวันที่ 29 มี.ค. และเจอกันอีกครั้งในช่วงบ่ายระบุว่า สำนักงานจัดหางานเปิดให้ดำเนินการต่อใบอนุญาตทำงานในเวลา 08.40 น. โดยตนเองและสามีเดินเรื่องทุกขั้นตอนแล้วเสร็จในเวลา 15.00 น. ของวันที่ 30 มี.ค. ลูกสาวที่ต้องพามานอนรอคิวด้วยกันถูกยุ่งกัดเป็นจุดแดงเต็มขา ก่อนที่ครอบครัวนี้จะม้วนเสื่อที่นำมารองนอนขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กลับที่พักในอำเภอดอยสะเก็ด

นอกจากนี้แรงงานข้ามชาติที่ดำเนินการต่อใบอนุญาตทำงานไม่ทันวันที่ 31 มี.ค. 2565 จะต้องเสียเงินค่าเจาะเลือด ตรวจสุขภาพใหม่อีกจำนวน 500 บาท ซึ่งแรงงานหลายคนประสบปัญหาด้านเศรษฐกิจจากสถานการณ์โควิด-19 พวกเขาไม่ต้องการจ่ายเงินในขั้นตอนใดเพิ่ม ลำพังแค่ค่าต่อใบอนุญาตทำงานที่แต่ละคนต้องเสีย 5,000 – 10,000 บาท (ขึ้นอยู่กับประเภทงาน และการจ้างนายหน้าหรือดำเนินการด้วยตัวเอง) ก็ถือว่าเป็นเงินจำนวนมากสำหรับแรงงานข้ามชาติที่รายได้ลดลงและตกงานจากโควิด-19 แล้ว