มืดพอหรือยัง? ทั้งเขตคาม
ก้ามข้ามพ้นหรือ? ยึดถือมั่น
ฝักใฝ่ ฝักฝ่าย ไม่ต่างกัน
ชนชั้นวรรณะประชากร

มีเหตุเป็นผลมี ต้น-ปลาย
ปมเชือกไม่เคยคลายหลายปีก่อน
ผู้ปกครองผองเหล่าเจ้านายนอน
ประชาชนเร่ร่อนหาบคอนทุกข์

มีเสียงเพรียกแห่งคมอุดมการณ์
ไม่กังวานเท่าเสียงผีที่โหมบุก
ตะเบ็งฝ่าโหมเข้าโรมรุก
ตวาดจากคุกห้ามลุกยืน

ใครจะทำตามความฝันใฝ่
อาจมอดไหม้ไฟห่าเพราะฝ่าฝืน
อำนาจอาจนำดำกลบกลืน
แสงอื่นดื่นใดไม่มีทาง

ฟ้าทุกเช้าก็เท่านั้นในวันนี้
เมื่อไม่มีที่ให้ได้สะสาง
ชนชั้นปกครองคอยพอกพราง
เข้มกลับจางบางเบาเถ้าฝุ่นคลุ้ง

กินอิ่มไหม? ในบางมื้อ
เข้าแย่งยื้อยากเย็นจนยากยุ่ง
ที่เช็ดปาก เลียมือ ลูบไล้พุง
ข้าวในยุ้งปรุงปรนจนเต็มที

บางครั้งก็คิดว่าเราถูกปล้น
บางครั้งก็รื้อค้นขโมยหนี
เกิดมาชีวิตโคตรอัปรีย์
ถึงคนดีมีเต็มบ้านมีเต็มเมือง

คนดีมักเข้าข้างคนดี
คนมั่งมีมากค่าและโคตรเขื่อง
คนทุกข์ยากไร้เป็นฟันเฟือง
คนชั่วทำเรื่องความชอบธรรม

ไม่อาจสบถเป็นภาษา
จ้องตาสื่อใจไม่พูดพร่ำ
ภาวการณ์สังคมอันมืดดำ
จะกล่าวร่ำคำใดมีใครฟัง?

มืดหนอที่นี่มืดหนอ
ทุกข์ท้อแท้หนอน้ำหนักชั่ง
ใครเลือกที่รักมักที่ชัง?
ถ้วนทั้ง เหตุ-ผล คนละมุม