กรอภาพกลับไปดูรู้อารมณ์
จะได้ชมให้ชัดวัดมนุษย์
ระหว่างใครใจนี้ที่บริสุทธิ์
กับการยุทธ์อาวุธร้ายมีฝ่ายเดียว

จะได้เห็นอำมหิตในจิตทหาร
รบชาวบ้านจากไร่นาหน้าห่อเหี่ยว
มัจจุราชโลกันตร์เหมือนมันเขี้ยว
โกรธกราดเกรี้ยวร่วมชาติไทยไม่ใช่เพื่อน

ความอำมหิตติดตรึงตราน่าหวั่นไหว
ใครต่อใครใช่มีจิตไปคิดเหมือน
ซ่อนอยู่ในความมืดยืดเยื้อเยือน
สว่างเกลื่อนโลกันตร์นั้นนิมิตร

อำมหิตติดตาตีตราตัว
เห็นความชั่วก็เฉยชาบ้าเบือนบิด
อำมหิตปิดบังชังชีวิต
ไม่เห็นทิศทางตนวนกะลา

คนเสื้อแดงมาตายหยามควายแดง
ใส่ร้ายแช่งเผาบ้านเมืองเรื่องหนักหนา
ภาพเผาเซ็นทรัลเวิลด์เกินเย็นชา
ใครจะกล้าเข้ามาดับกับเสียงปืน

คนเสื้อแดงถูกสลายไปหลายชั่วโมง
ไฟลุกโพลงให้ฉิบหายหมายหยิบยื่น
ถ่วงเวลาพาไฟไหม้ ไม่ให้ฝืน
อย่างราบรื่นรถดับเพลิงอย่าเพิ่งมา

ใครคิดติดป้ายชี้พื้นที่กระสุนจริง
ขึ้นศาลยิงไร้ความผิดคิดได้หนา
ก็แจ้งเตือนถึงที่สุดยังอุตส่าห์
เวทนาประชาชนด้นดั้นไป

32 ศพพบที่ยิงศรีษะ
ความอำมหิตทหารบ้านเมืองไหน
แยกดินแดง ซอยรางน้ำลามบ่อนไก่
ตั้งใจให้อำมหิตสะอิดสะเอียน

ใครระหว่างนายลูกน้องสยองกว่า
คนสั่งมากับผู้ฆ่าน่าคลื่นเหียน
คำว่าพาคนไปตายร่ายวนเวียน
ยังพากเพียรพูดค่อนแคะแสยะยิ้ม