• ให้มีการระบุเจตจำนงของรัฐธรรมนูญให้ชัดเจนว่า “ประเทศไทยจะมุ่งสู่การเป็นประเทศรัฐสวัสดิการ”
• การกำหนดสิทธิสวัสดิการโดยรัฐแก่พลเมืองทุกคนที่อาศัยบนผืนแผ่นดินไทย อย่างถ้วนหน้า ให้เข้าถึงสิทธิสวัสดิการในด้านต่าง ๆ ได้ในฐานะพลเมืองของประเทศ  เสนอถ้อยคำตามรัฐธรรมนูญปี 2489 “ บุคคลย่อมมีฐานะเสมอกันตามกฎหมาย ฐานันดรศักดิ์โดยกำนิดก็ดี  โดยแต่งตั้งก็ดี หรือโดยประการอื่นใดก็ดี ไม่กระทำให้เกิดเอกสิทธิ์อย่างใดเลย”
• การปฏิรูปภาษีโดยเฉพาะการจัดเก็บภาษีความมั่งคั่ง (Wealth Tax)  เพื่อดึงทรัพยากรจากกลุ่มคนรวยสุดมากระจายให้คนทุกกลุ่มอย่างเป็นธรรม ด้วยการเพิ่มรายได้รัฐสำหรับจ่ายเป็นระบบสวัสดิการสังคมแบบถ้วนหน้า (Universal Welfare System) และจัดลำดับความสำคัญในการจัดสรรงบประมาณใหม่ (Budget Reprioritization) โดยให้ความสำคัญกับการจัดสวัสดิการให้กับประชาชนแบบถ้วนหน้าเป็นความสำคัญลำดับต้น ๆ

ข้อเสนอจากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน

1. รัฐสวัสดิการ

1.1 การสาธารณสุข การศึกษา ระบบบำนาญ การขนส่งสาธารณะเป็นสิทธิพื้นฐานที่รัฐต้องจัดให้เท่าเทียม ถ้วนหน้า และเป็นธรรม

1.2 การสาธารณสุข

• สิทธิในการรับบริการสาธารณสุขที่ได้มาตรฐาน การรักษาพยาบาลจากสถานบริการสาธารณสุขของรัฐโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
• การบริการสาธารณสุขของรัฐต้องทั่วถึง มีประสิทธิภาพ รวมกองทุนด้านสุขภาพให้เป็นระบบเดียว และส่งเสริมให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และเอกชนมีส่วนร่วม
• การป้องกันและขจัดโรคติดต่ออันตราย รัฐต้องจัดให้โดยไม่คิดมูลค่าและทันต่อเหตุการณ์

1.3 การศึกษา

• สิทธิในการรับการศึกษาหรือการฝึกอบรมอาชีพจนถึงระดับอุดมศึกษาหรือเทียบเท่าอย่างทั่วถึง มีคุณภาพ และไม่เสียค่าใช้จ่าย (ต้องอุดหนุนมากกว่า 12 ปี)
• รัฐต้องสนับสนุนค่าครองชีพในระหว่างการศึกษา
• ผู้พิการหรือผู้อยู่ในสภาวะยากลำบากต้องได้รับสิทธิและการสนับสนุนอย่างเท่าเทียม
• รัฐต้องคุ้มครองและส่งเสริมการจัดการศึกษาขององค์กรวิชาชีพหรือเอกชน การศึกษาทางเลือก การเรียนรู้ด้วยตนเอง และการเรียนรู้ตลอดชีวิต

1.4 ค่าครองชีพ

• มีสิทธิได้รับค่าครองชีพจากรัฐให้เพียงพอต่อการดำรงชีพและการพัฒนาตนเองตามช่วงวัยตั้งแต่แรกเกิดจนถึงวัยชรา (เงินอุดหนุนเด็กเล็ก / บำนาญถ้วนหน้า)
• มารดามีสิทธิในช่วงระหว่างก่อนและหลังการคลอดบุตรที่จะได้รับการคุ้มครองและช่วยเหลือจากรัฐ (การลาคลอดโดยได้รับเงินเดือน การได้รับเงินอุดหนุนเลี้ยงดูบุตร)
• บุคคลทุกคนที่มีอายุ ๖๐ ปีขึ้นไป มีสิทธิได้รับค่าครองชีพรายเดือน เพื่อเป็นหลักประกันรายได้โดยมีจำนวนไม่ต่ำกว่าเส้นความยากจนที่กำหนดโดยสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

1.5 การขนส่งสาธารณะ

• มีสิทธิได้รับการบริการขนส่งสาธารณะที่มีประสิทธิภาพ ทั่วถึง ปลอดภัย ในราคาที่เป็นธรรม

1.6 ที่อยู่อาศัย

• สิทธิเข้าถึงที่อยู่อาศัยในราคาที่เหมาะสมและเป็นธรรม
• รัฐต้องจำกัดการถือครองที่อยู่อาศัยและกระจายการถือครองที่อยู่อาศัย ที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตและวัฒนธรรม
• การทำกิจการบ้านจัดสรร อาคารชุด ต้องไม่แย่งทรัพยากรจนเกิดผลกระทบกับชุมชนเดิม

1.7 เรื่องอื่นๆที่ต้องแก้ไข

• โครงการทางการเมือง ระบบเลือกตั้ง ที่ต้องเป็นธรรม (บัตรเลือกตั้ง การจัดตั้งพรรคการเมือง ระบบรัฐสภาที่เป็นธรรม ระบบยทุติธรรม ศาล องค์กรอิสระ ฯลฯ)
• การกระจายอำนาจ ให้พื้นที่จัดการตนเอง เช่นจังหวัดจัดการตนเอง ภาษีท้องถิ่น เลือกตั้งผู้ว่าทุกจังหวัด ลดขนาดมหาดไทย)
• ปฏิรูประบบภาษี จัดระบบการคลังเพื่อสังคม
• เขียนรัฐธรรมนูญใหม่ทั้งฉบับ โดยเปิดโอกาสให้ทุกส่วนที่เกี่ยวข้อง ประชาชน มีส่วนร่วมอย่างแท้จริง