ใช่
เหมือนที่บทกวีคุณบอกผม
ว่า บทกวีคือการทรยศ
ถ้อยคำระเนระนาดในพายุไต้ฝุ่น
คำกริยาซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกง
ผ้าเช็ดหน้ากลายเป็นหยดน้ำตา
เด็กๆ
ที่ไม่สัมผัสคล้องจอง
หมอผีที่กินกระดูกพระอรหันต์
เหล่าทรราชที่วิ่งเล่นในสวนสนุก
ศาสนาที่แอบกัดกินแม่มด
พระบิดาขโมยของเซ่นไหว้
ใช่เหมือนที่คุณบอกผม
บทกวีไม่ใช่ความซื่อสัตย์
แต่คือการตลบตะแลงของทหาร
ไรเดอร์ขายเนื้อชำแหละของชาวนา
แพลตฟอร์มที่ขายพรมแดนความรักชาติ
ปัตตาเลี่ยนที่หักหลังทรงผมเด็กนักเรียน
บทกวีคือความปลิ้นปล้อน
เด็กที่จองหองในเรือนจำ
ศาลที่สับปลับต่อกฎหมาย
สูตรคณิตศาสตร์ที่แก้ไขตัวเลข
ให้เด็กหลังห้องผู้หวาดกลัว
การมาโรงเรียน
เหมือนที่คุณบอกผม
บทกวีคือการทรยศ
แต่มันสง่างามด้วยกระดูกสันหลังเหยียดตรง
ที่ถ้อยคำไม่เคยก้มกราบ
ใช่.บทกวีคือการทรยศ..
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)