เหมือนประเทศนี้มีที่ว่างน้อย
เป็นข่าวบ่อยแบบ "บ่อนไก่" ถูกไฟไหม้
ชุมชนแออัดยัดทะนานผ่านฟืนไฟ
หลายแห่งในนามเก่าเราเรียกสลัม

ลูกหลานชาวไร่นาเข้ามาเมือง
ด้วยฝืดเคืองเป็นปมด้อยอันต้อยต่ำ
มุ่งหมายตายดาบหน้าหางานทำ
ใช่เวรกรรมหรือกลคนกินคน

กี่สิบปีที่อดทนบนน้ำครำ
สีดำคล้ำส่งกลิ่นชินฉ้อฉล
ทำที่ซุกหัวนอนพอผ่อนพ้น
อาศัยบนที่รกหญ้ามาช้านาน

หลายสิบปีที่ผ่านลูกหลานเกิด
บวกเตลิดหนีจนยากจากหมู่บ้าน
กลายเป็นชุมบ่อนไก่ไม่ซมซาน
กี่หลังรานร้าวใจไฟวันนี้

จะให้ไปที่ไหนต่อหนอชะตา
สุดเหนื่อยล้าถูกเขาเผาไล่ที่
คนจนผองเขามองเป็นเช่นไพรี
ลดราศีพาราเมืองฟ้าอมร

ที่ราคาตารางวาละจะเป็นล้าน
ไม่เหมาะบ้านซุกหัวมั่วเหมือนบ่อน
เป็นแมลงเข้าตาคราสัญจร
เฝ้าหลอกหลอนเทวาอย่าหันมอง

เป็นหาบเร่แผงลอยไม่ค่อยแพง
ผู้ใช้แรงงานทุกอย่างทุกทางช่อง
ไม่เหลือที่ทางฝากเรื่องปากท้อง
มีเจ้าของหมดแล้วแถวไร่นา

จะกลับบ้านสถานวิมานอยู่ย่านไหน
ที่บ่อนไก่ก็ของตระกูลศูนย์การค้า    
คนเก่าเล่าเผาไล่ที่มีราคา
จะบากหน้าไปไหนต่อหนอราษฎร?!