เธอเติบโตท่ามกลางทุรยุค
เพื่อปลุกคืนเศร้าสู่เช้าใหม่
โอบกอดความงดงามด้วยหัวใจ
เพื่อเติมฟืนไฟในราตรี

เธอเติบโตในฤดูเพาะหว่าน
อุดมการณ์ของเธอขัดโลกบัดสี
อัญชันบ้าน มิเทียบกุหลาบอาบกวี
แต่สุนทรีในทางเดินเกินกว่านั้น

เธอเติบโตในดินแดนประหลาด
ที่ใครวาดความงดงามจากความฝัน
จึงความจริงถูกทิ้งขว้างมิจำนรรจ์
ซ่อนในคืนและวันอันโสมม

เธอเติบโตในดินแดนคนตาบอด
สวมกอดวันคืนอันขื่นขม
เถิดเธอจงเข้มแข็งต้านแรงลม
แม้มันพัดลิ่มคม...เสียดใจเธอ