ภาพขาวดำในอดีตสีซีดสอน    คณะราษฎรเห็นก่อนหน้า

เบื้องหลังหลักหกประการที่ผ่านมา    ประหนึ่งยากับอาการของบ้านเมือง

เมื่อเป็นเหตุเป็นผลจนป่านนี้    88 ปีที่ผ่านมาพากระเตื้อง

อุดมคติผลิบานไปไม่เปล่าเปลือง    ที่ละเรื่องละหลักยกหกประการ

หลักที่ 1 เอกราชปราศหยามหยาบ  สิทธิสภาพนอกอาณาเขตเหตุต่อต้าน

ฝรั่งต้องขึ้นศาลฝรั่งดั่งดักดาน    ก็ถูกท่านปรีดีแก้บาดแผลนั้น

มาวันนี้จะมีเขตเช่า 99 ปี    เป็นพื้นที่ EEC ที่เสกสรร

บนแผ่นดินสินส่วนใหญ่ของใครกัน    เหมือนสวรรค์ของเจ้าสัวอยู่ทั่วไป

เอกราชอาจต้องคิดจิตสำนึก    แผ่นดินเป็นปึกแผ่น ๆ ดินไหน

กรมที่ดินชินชาว่าของใคร    แสน ๆ ไร่ในโฉนดโปรดหารคูณ

เอกราชขาดที่ดินสินราษฎร    พเนจรเร่ร่อนก่อนสาบสูญ

เอกราชสมบูรณ์มีกี่ตระกูล    เมื่อไพฑูรย์ที่ท้องทุ่งฟุ้งกลิ่นคาว

หลักที่ 2 ความปลอดภัยในชีวิต    ท่านคงคิดหวังดีมีทุกก้าว

88 ปีที่ผ่านมานานยาว    ความปวดร้าวเรื่องปลอดภัยไม่ลงตัว

ชนชั้นนำชอบยึดอำนาจประกาศถี่    จึงที่นี่มีคนตายหลายครั้งชั่ว

ความขัดแย้งยังคงอยู่ผู้เมามัว    ราษฎร์หวาดกลัวลี้ภัยไม่พ้นตาย

หลักที่ 3 เศรษฐกิจยิ่งผิดหวัง    ใครมานั่งบริหารงานจุดหมาย

บอกเรื่องนี้ไม่เก่งเร่งวอดวาย    หนี้ฉิบหายหลายแสนล้านบานบุรี

ยิ่งเหลื่อมล้ำนำชาติราษฎร    ยากผันผ่อนหนี้ไม่น้อยร้อยละยี่

เก็บกระดูกลอยอังคารไม่นานนี้    ถึงสิ้นปี 63 หนามชีวิต

หลักที่ 4 เสมอภาคอยากร้องไห้    เหมือนมีใครอยู่ใต้ถุนฝุ่นปรสิต

ความยากจนคนสลัมน้ำครำพิษ    แล้วก็ติดเสพขายยาว่าพ้นจน

แม้ 1 สิทธิ์ 1  เสียงขอเพียงนี้    ถูกย่ำยีกี่ช้ำชอกที่ออกถนน

ผู้นำ 1  ขอส.ว.ชรา 250 คน    เวียนวนทนนั่งร้านท่านผู้นำ 

หลักที่ 5 เสรีภาพถูกสาปไว้    เสรีได้แต่นายทุนกักตุนหนำ

ยุทธศาสตร์ 20 ปีที่ตอกย้ำ    ใครจะทำอะไรกรอบไว้กัน

เสรีภาพต้องลี้ภัยไปสาบสูญ    ยัดแท่งปูนลงโขงโลงเลิกฝัน

มีกฎหมายมากมายมาสารพัน    ไว้กีดกั้นเสรีพาอารยชน

หลักที่ 6 การศึกษาน่าหมิ่นหยาม    รับใช้ความร่ำรวยป่วยสับสน

แทนที่จะทุ่มวิจัยไปแก้จน    ช่วยผู้คนพ้นทุกข์ปลุกชีวา

ค่านิยม 12 ประการใครอ่านบ้าง   เหมือนผู้สร้างสอนตนตอนสันดอนหนา

กระจกส่องตัวตนคนทำมา    การศึกษาคนบ้าหวย...ซวยล้นเมือง

88 ปีเข้านี่แล้วเจ้าแก้วเอ๋ย    ท่องได้เลยเจ้าขุนทองผองแดงเหลือง

คือรัฐราชการงานนี้ที่ฝืดเคือง    ใครรุ่งเรืองรู้ดูอยู่ผู้ใดเอย.