อยากจะเขียนความคิดก็ติดขัด
ต้องคอยตัดต่อคำจนไร้ค่า
ต้องหยุดคิดหาคำใหม่ใส่มารยา
เขียนออกมาไม่ได้ความตามตั้งใจ

อยากจะเขียนความเห็นให้เป็นภาพ
ต้องจำยอมศิโรราบ "เราคือไพร่"
จะขยับขยายความนิยามใด
ครั้นเขียนไปต้องแก้ไขทุกข้อความ

อยากจะเขียนความคิดก็ติดข้อง
อยากกู่ร้องก้องไปในโลกสาม
จำต้องลบต้องละหลายรูปนาม
อยากเขียนตามที่ตั้งใจให้โลกจำ

อยากจะเขียนความคิดเห็นเป็นอีกอย่าง
ต้องละวางบางสิ่งที่สูงล้ำ
อยากจะเขียนความเลวร้ายใต้เงาดำ
ให้เห็นความเป็นธรรมกำมะลอ

อยากจะเขียนบทความตามที่รู้
คนที่อยู่กลางใจใครกันหนอ
ที่เพลิดเพลินเจริญใจไม่เคยพอ
ยังดื่มด่ำคำเยินยอทุกโมงยาม

อยากจะเขียนทุกความตามที่เห็น
ก็จำเป็นจำต้องทำมองข้าม
อยากจะเผยถึงภาพฝันอันงดงาม
ความเลวทรามท่านซ่อนไว้นะไพร่เอย