ทาสรับใช้เผด็จการ ฉีดสารเคมี
กระหน่ำอำนาจบาตรใหญ่กระชับพื้นที่ - บีบให้แคบ
ดวงตา ผิวหนัง
ทั้งใจเศร้าที่เจ็บแสบ
ชั่วโมงสลายที่กระทำคล้ายเธอคืออาชญากรนั้น
เธอรู้สึกกลัวไหม?

ไม่เพียงเป้นักเรียนสะพายหลัง
เธอสะพายความหวังบรรจุพลังขับไล่
ชายวิสัยชั่ว... ไสหัวออกไป!
เธอกับ ‘เพื่อนเรา’ ระส่ำระสายภายใต้แสงไฟ
สับสนอยู่บนถนนเจิ่งนองด้วยแสงเงา
ต่อต้านสารเคมีแรงดันสูง
จากปฏิบัติการสุดต่ำไร้สำนึก

เธอรู้สึกกลัวไหม?
หัวใจเพียงชิงชังและตั้งข้อหากลับ :
“ประทุษร้ายต่อเสรีภาพของประชาชน”

เสื้อฝนแห่งแยกปทุมวัน
นับแต่นั้นก็พลิ้วกายไปหลายแยก!
นับแต่นั้นก็พลิ้วพรายไปหลายทิศ...
อำนาจบาตรใหญ่บีบให้แคบ
กลับเปิดพื้นที่ออกกว้าง

เส้นทางแห่งสิทธิเสรีภาพ เสมอภาค ภราดรภาพ
ปรากฏให้เห็นก่อนเย็นย่ำจนค่ำคืน
สีสันของร่ม
ดุจทุ่งทะเลดอกไม้อันไพศาล
สีสันของเสื้อฝน
ดั่งทุ่งทะเลดอกไม้อันไพศาล!