มีแต่ความปราณีที่ลวงหลอก
ควันและหมอกปกคลุมสุดวิสัย
จากลมปากของคนที่จัญไร
แม้อยู่ไกล เอาแต่ใจ ตลอดมา
.
อย่าคาดหวังถึงวันที่ปราณี
อย่าเอ้ยถ่อยคำวจีที่สงสัย
ทุกทุกคนรู้ดีว่าเป็นใคร
จะกดขี่ต่อไปก็แล้วกัน
.
คุกคับแคบขัดขืนก็พอทน
ใครจะสนใจคนอยู่ข้างหลัง
ความเจ็บปวดแสนรำเค็ญใครจะฟัง
ชีวิตพังพ่ายแพ้ต่อใจคน
.
แต่ถึงอย่างไร ใครจะสน
ความเป็นคนหลงเหลืออยู่ตรงไหน
เหลือความแค้นอุกอั่งเต็มหัวใจ
เป็นเชื้อไฟแผดเผาความเศร้าตรม.