ในเมื่อรัฐโรงสีธนานุเคราะห์

อ้าแขนรับทองคำของชาวนา

เพื่อแลกกับเสียงที่ดังเท่ากับเสียงอื่นๆ อีกหลายล้านเสียง

เอ้า! ช่วยกันแค่นหัวเราะให้กับข้าวเปลือกล้านๆ เม็ดที่อาจไม่มีโอกาสกะเทาะออกจากเปลือก

แล้วรองน้ำตาไว้กินจานข้าวสุกข้าวสารแพงๆ ให้คล่องคอมนุษย์เงินเดือน

ใครกันริษยา

ละอองส่วนแบ่งที่รอดผ่านถังพ่นยาฆ่าแมงตัวดีตัวร้ายตายเกลือน

ใครกันห่วงใย

ส่วนแบ่งที่หลุดพ้นราวใบมีดรถเกี่ยวข้าวว่าจะฟ่อนหนากว่ากระเป๋าคนจน

ควรจะห่วงว่ามูลค่าส่งออกจะพอเป็นค่าพันธุ์ข้าวฤดูหน้ารึเปล่า

ที่ดินก็เป็นของใครก็ไม่รู้

ไม่ต้องสำนึกบุญคุณชาวนาก็ได้

ถ้าข้าวที่กิน

ไม่ได้จ่ายชาวนาต่ำกว่าทุน

…