คุณเขียนถึง 'ความรัก' ได้ไพเราะ
คนเปราะบางทาง 'ความรัก' ยังอยากรัก
เคยเจ็บเจียนตายเพราะอกหัก
ปรารถนาเจ็บหนักๆ ช้ำอีกสักหลายครั้ง

ถ้อยคำของคุณเปี่ยมชีวิต
กระทั่งอาจชำระจิตวิญญาณคลุ้มคลั่ง
แต่ละคำ - แต่ละคำ, ล้วนทรงพลัง
คุณถ่ายทอดมันราวกับคนตกหลุมรักครั้งแรก

ชีพจรเต้นเร่ากับเลือดเนื้ออุ่นร้อน
พิษรักมีแต่ถ่ายถอนด้วยรัก, แม้ใจแหลก
มัคคุเทศก์ของคนเหงา - คนแปลกแยก
เราจะพบแมกไม้ - ลำธาร ตลอดจนพายุ คุในดวงตาคนรักของเรา

คุณเขียนถึง 'ความรัก' อย่างคนเข้าใจรัก
ต่อให้ปลายทางดักรอด้วยความเศร้า
แต่จะเป็นไรไปหากหัวใจอ่อนเยาว์
'ความรัก' ไพศาลเหลือที่คนโฉดเขลาเข้าใจ

อย่างไรก็ตาม ต่อให้ 'ความรัก' ที่คุณเขียนแสนไพเราะ
กลุ่มคำเกาะรวมตัวเป็นประโยคยิ่งใหญ่
ทว่า 'ความรัก' สำหรับตัวอักษรกลับผิดแผกไป
เมื่อคุณนำออกมาอ่านใช้ในชีวิตจริง

คุณปฏิเสธรักจากสมรสที่เท่าเทียม และคุณเหี้ยมพอที่จะเชียร์ '112'
คุณคนเดียวกันนั่นแหละ แสยะยิ้มมองใครหลายคนโดนขัง - ถูกยิง
คุณ - คนเขียนถึง 'ความรัก', คุณ - ผู้โอบกอดสรรพสิ่ง
ที่แท้กลับชิงชัง 'ความรัก'.